Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ben oleyim



Γιατί πάντα λέω~
 αυτή τη λέξη καράβια πρώτη πριν ξεκινήσω οτιδήποτε
Γιατί για όπου κι αν ξεκινήσω ξεκινάω Με αυτή τη λέξη καράβια
Κι όταν κοιτάω απ΄το παράθυρο και βλέπω κομήτες
να σέρνονται στους δρόμους και να κολυμπούν αστραφτεροί
Γιατί οι κομήτες είναι καράβια
Και τα χόρτα είναι καράβια Οι Κούροι και οι Κόρες
Όλα είναι καράβια σε ενάλια τέμπλα
Η Ακρόπολη το Ηρώδειο η Επίδαυρος
Ρέεις από το περισκόπιο στη σχισμή και κατρακυλάς
Τι λέει ο βράχος τι λέει η στίλβη annem oda bana dar geliyor
Στην εσάρπα ανέμισες σ’αγαπώ σ’αγαπώ
Να είσαι δικός μου όπως στις γραφές
Βιβλικά φύκια τα γιασεμιά τόσο λευκά
η μελισσοκομία είναι καράβι ο Ιούδας κι οι πεθαμένοι
Τα σκυλιά που γαυγίζουν οι τίγρεις τα χρόνια
Ίσως φταίει που έχω χρόνια να δω
Μου στέλνεις γράμμα από την ξενητιά
Γιατί έτσι έχω πει μέσα μου πως είσαι
Μετανάστης και ή θα'ρθω να σε βρω
ή θα συναντηθούμε στη θάλασσα
ή μαζί θα πεθάνουμε
Να πεθάνω εγώ ben öleyim
Στους καθρέφτες με τα συντριπτικά κατάγματα
Στις κνήμες
Ίσως φταίει που για όπου ξεκινήσω ξεκινάω
Μ’αυτή τη λέξη καράβια
Για την Αλεξάνδρεια και τον Νείλο και όσα σου είπα
Ναι ξέρω θυμάμαι τι σου είπα στο γράμμα
Αλλά δεν θέλω να το ξαναγράψω
Αφού το έχασες
Θέλω ό,τι έγραψα να γίνει να το ζήσουμε
Σύντομα τώρα δηλαδή που είναι ό,τι ζούμε ζωντανό
Χωρίς μέτρο χωρίς χτύπο ναυαγοί
Κι εσύ κι εγώ ξέρουμε Γιατί όλα είναι καράβια
Τα σταφύλια οι γόπες τα γράμματα Τα κεριά οι τύψεις οι νεφέλες
Ο καπνός το Βερολίνο Ο αφαν~έρωτος έρωτας είναι καράβια
Τα μελτέμια kanadını ayırldılar
Αλλά κυρίως οι πόντοι στο δέρμα σου
Τόση θάλασσα θέλει να ξεκινάμε μαζί
Για όπου δεν έχει σημασία
Τίποτα άλλο
Γιατί εσύ κι εγώ είμαστε καράβι
Να πεθάνω εγώ