από τον ίσκιο μέχρι τα λάθη μου
καμία εκεχειρία δεν με βόλεψε
γιατί το γείσο του καπέλου μου συσπάται
από άλλες πράξεις για δισύλλαβες περόνες
που όταν τις τραβάω οι νύχτες
εύθραυστες
πέφτουν πέταλα απ’τη χειροβομβίδα
και δεν είναι που βραχυκυκλώνω
γιατί αυτές τις νύχτες τις κυλάς
στο φάρυγγα ολόκληρες από τη σημασία τους
σαν άνεμους στο όστρακο ή στον ελαιώνα
και δεν είναι το ερύθημα προπατορικό
λάβρο
όπως το ανακαλώ αναλυτικά με την ομολογία
της αντιύλης
συνεπώς
ανάμεσά μας αν είναι πέρασμα άγρυπνο
κράτα το να μας διασχίζει εκείνο
με την αμηχανία του απλού
γιατί έτσι νομίζω πως κάθε πρωί ο ήλιος βγαίνει
για να φωτίζει μόνο ό,τι εμείς ζούμε
μυστικά
σ'εσένα