Αν γδυθεί και ραγίσει μια όμορφη πληγή το αύριο μπορεί να μην είναι μακάβριο κοιτώντας το από τη χαρακιά της όπως μια γυαλιστερή πέστροφα κοιτάζει ανάμεσα στα χαλίκια του ποταμού ποτέ δεν βουλιάζεις όταν έχεις κοιταχτεί-σημαδευτικά από μάτια μεθυσμένου που ζαλίζουν τους παφλασμούς όπως μας ξόδεψαν μας χάρισαν μας χαλάλισαν οι αστροθύελλες άγγιζέ με που διαμελίζομαι και πέφτω κομμάτι κομμάτι στα καλάθια της φασαρίας σαν ημίμετρη απόδοση αισθήματος βαρέος σαν αποσυρμένη μισοαλήθεια ψευδοπαρηγοριάς σαν τυφλό χτύπημα έτσι θα μαχαιρώνω στα ίδια καλάθια τις προκαθορισμένες προδοσίες με τραυλότητα που ως σήμερα βιώνεται υποθηκευμένη σε ναυάγιο - υπονομεύει τους αναγραμματισμούς μου απόρρητου βάθους αλλά πάντα το καινούριο αθώο άνθος θα με σύρει ως την πρώτη πληγή που αν γδυθεί και ραγίσει είναι όμορφα να κατρακυλάς ανάμεσα στα χαλίκια που στέκονται στις εσοχές των κινδύνων αν ο ίδιος γδυθείς και ραγίσεις δείχνοντας τόσο βαθύτερες τις χαρακιές όσο βαθαίνοντας μαζί τους
στο νυχτερινό