πέπρωται

Κάποτε ίσως χρειαστεί να μονομαχήσουμε
υπτίως σε δρόμο παρακαμπτήριο
Με κλονισμένο μυαλό μπορεί
στην τάφρο μιας νευρικής ανάμνησης
Ακαριαίοι ακραίοι βουβοί δήμιοι
φλογεροί και φθονεροί που εμφιλοχωρούν
σε αθωότητα σκληρή
Προσδοκώντας ολοκαύτωμα
προσωρινό διακόνημα
Αλλά το νόημα που θα συμβαίνει
Θα έχει χάσει το νόημά του
αφού παρεπιδημεί στα πάρεργα
Στείρου φρέατος
Ως υποτιμημένη υποχρέωση
στις επιούσιες ανάγκες
παραφυάδες ανώνυμων πόνων
κάποτε όταν δεν θα είμαστε
οι πέτρες που το ποτάμι τις κυλά
ή όταν δε θα είμαστε το ίδιο το ποτάμι
παρά ομοιοτέλευτοι μυχοί μοιχοί

Κάποτε ίσως χρειαστεί να μονομαχήσουμε
Με αφορμή το παραπλανητικότερο δίλημμα
Ολβίου χρηστού δήγματος
Σε δαιδαλώδη προθάλαμο περίπλοκου
Μορφώματος αιθάλης
Φτερά τραύματα αίμα ενοχές

Επικούρεια λείψανα ραντισμένα μελάνη
Σε θαλάμι από καρφίτσες αγκύλια
κεντριά

Τότε θα χρειαστεί να μονομαχήσουμε
Για το τίποτα