Τις τελευταίες ώρες της Νύχτας απογράφω τα πάθη μου και τα τιμήματά τουςΜε λογική σύνεση και συνέπειαΔεν εκβιάζω αναρχικά σκηνικά για όποιον είναι η αιτία τουςΜαζεύω ίσκιους καρφιά απόγευμα ΠέμπτηςΠού να βρω το στρώμα τη στάθμη το αγκίστρι για χατίρι σουΕνέχυρο βάζω νοτιάδες τις γρίλιες τους γρύλλους για να’χεις σε μέγεθος και ύφος σφαίρας διωγμόΑντέγραψα όλα τα δέντρα τ’αστέρια σταθμούς λιμάνια το φως τη μνήμη που ισόβια ράγισε το δάσοςΞεγέλασα έγδυσαΟ αστέρας τροφόςΧώριζα φίλαγα για όποιον ζητούσε δοκιμές της αλήθειας της ΘάλασσαςΛάσπηΥποφέρω που μ’αρέσει που δεν μπορώ να σε πάρω στα σοβαράΜεταποιώ τη δάφνη σε οφθαλμαπάτη και σκίνο νυχτιάτικοΑπό τα μαύρα σπόρια κρέμονται κεραυνοίΑπό τα άσπρα απάτεςΣτα κεραμίδια κυλούν οι σταγόνες του μύρουΣτην πλάτη οι συλλαβές κλέβουν δειλές άκτιστες της ερημιάς τη μισότρελη ανομίαΣημάδεψα τους αγκώνες σε αρχαία τείχηΣτάζουν καταλύτες όξινοι από τ’αμπέλια του ΔιονύσουΠροβολείς χόρτασα σε κενά όνειρα αρόδοΑκάλυπτη η καύτρα του Κάφκα κρέμασα ουρά και βραχιόλι Σαντέ και ντέφι χλωρόΟπαδός των προορισμών χωρισμώνΝτροπή ορφανή στα δίχτυα να βαφτεί με ό,τι ήθελε νούφαρα και ψάρια να πετούν κοντά στις αποβάθρες για αναχωρήσεις έγκαιρες έγκυρες Μεταλλικές γονυπεσίεςΣτα στεφάνια των βαρελιών αστερίες αργοί ταχυδακτυλουργοίΑδέσποτα ανεξήγητα μετρό πεπρωμένα μετρώ σαράκι ν’αναπαύσουν στη μεθυσμένη μπαγκαζιέραΠου φόρτωσα τ’αχυρένια γκρεμισμένα και σκάρταΆλλο Στάρλετ κι άλλο ΣκάρλετΦλούδι και σκουριά χαρά και καράβια ένας σωρόςΔιαβασμένος καπνός βαποριούΣε κάθε λήψη του κλικ να κρύψει αντ-ηχείοΔεν θα χρειαστεί να σκεφτείς ανήμεραΔεν θα χρειαστεί να σκεφτείςΜε όλα τα εφήμερα έχω ξεμπερδέψει. Ανωγείων υπογείων μαινάδα στη φεγγαράδα βλαβερή σαν βιτριόλιΟι κορυδαλλοί στη αυλήΤυφλώθηκα και ξερίζωνα από τη σελίδα το γραμμένοΠερίδεσηΔεν έχω μιλήσειΦίμωτροΣε κανέναν δεν είπαΘα μιλάω στο ξύλο του ΣταυρούΜόνο αυτό κατάλαβα με ό,τι και να βάψεις το πρόσωπο ακόμα και τα πάθη που έχεις αποσβέσει δεν κρύβονται με μπογιές χέρια Νερό Μύρο αποτσίγαρα τα τραγούδια πανάκια κουρελάκια κόκκινα