O κύριος Γαμαμί

Τα λόγια είναι καρφιά
γι’αυτό και στη μουριά
εσύ μετράς τα σύκα
Οι δέκα εντολές
δε σου’μαθαν να κλαις
και ας τις είχες προίκα

Κύριε Γαμαμί
αν είσαι εσύ η Δομή
εγώ είμαι η Περσεφόνη
Εξ’ού και τις πληγές
τις έχω εύκαιρες
να δένονται κορδόνι

Μην κάνεις τον κουφό
Μιλάω στην αργκό
Ε! συ απ’τους Γιαπωνέζους!
την κάμερα, τι θες
όσο για τις ευχές
το αίμα αρνητικό
πλήν μηδενός βαθμοί
χώρια που είναι Ρέζους

Κύριε Γαμαμί
εδώ είναι το ζουμί
και όχι στη μαρμάγκα
Αλλιώς με τον Καμύ
κι όσα έχω ερωτευτεί
σου'κανα εγώ το μάγκα

Κύριε Από-Δομή
Σε μισω-αγαπώ
μαζί με το πριόνι
Κι αυτό είναι φωνή
για να μην εκραγώ
και γίνουν όλα σκόνη

Δεν είσαι η Μιμή
δεν είσαι ο Γιαραμπί
μα ούτε κι ο Πικάσο
Φέρε μου συμβουλές
κι όλες τις κριτικές
στο μπρίκι να τις βράσω

[ω κύριε κύριε Γαμαμί

πού είναι το βιολί σου
το’κανες άρπα κι από αυτή

κρέμασες το …..* σου]

Κύριε Γαμαμί
δεν ξέρω αν θα γελάσω
Αυτό που νοσταλγώ
Είναι να υποσχεθώ

-Να μην το πάω το πάσο-
Να πάτε από πράσσο
Να κλαύσω πιο πολύ
μπορεί να μου συμβεί
και να σε ξεπεράσω

Προτού μου φας εσύ
Μους- όλη τη ζωή
Να μείνεις και στον Άσσο**
Δίχως βιολί δίχως βιολί
Δίχως βιολί δίχως βιολί***

-Μερικώς «εμπνευσμένο»/ανέμπνευστο, από την Μικρή Ασυμφωνία εις Α Μείζον-Κώστας Καρυωτάκης
-Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική!
- Οι βελόνες που αισθάνεστε είναι από τα νυστεράκια που ακονίζω στα δάχτυλά μου
*Εδώ συμπληρώνετε ό,τι προαιρείσθε από ζωντανά-Σε μια κλίμακα από πετούμενα, ψάρια φτερωτά μέχρι όπου σας βγάλει...
**Πρεβέζης
***Βόλι και βιτριόλι