Συμπίλημα της Σεμέλης

Αφηγημένο δίχτυ να σπρώχνει το καράβι
Κι αυτό όλο να σέρνεται βόρεια στην Αχαράβη

[στον Όλυμπο φωνάζουν οι θεοί
Επιστάτες στις οδύνες που

με χρώματα μαύρα οπλοφορούν]

Μόνο με γράμματα εφτά γράφεται το απόλυτο
Με ένα περισσότερο σου παίζω τον Ιππόλυτο

[άσε τις γοργόνες και ρίξε στους πατρώνες]


Κοιτάς την Άνοιξη και θες
Το ξανθό το σκούρο μέλι
Σε σχεδίες μεσοπελαγικές
Γίνεται Μέδουσα η Σεμέλη

[αθέρα αμαρτωλέ στην αμνησία

της αμυγδαλιάς
Δεινός δρομέας ο ήμερος ίμερος

μέρος έρως ανίκατε μάχαν]

Στο κρύο δάσος το πρωί
Φορούσες ένα φύλλο
Μπορεί μ’αυτό να σκεπαστώ
Δάγκωνε εσύ το μήλο

[τα μάγια είναι μαγιά για τα παρωνύμια]

Στη σκούπα –κοίτα-θ’ανεβώ
Να σου ξηλώνω τον ιστό

[σφήκα από μέλι να πνιγώ

να μου καθήσει στο λαιμό
Ώμος ωμός ωφέλημα]

Μπροστά από τα κάγκελα του Δία
Καραβάνια των ληστών
στις θυμωνιές
ξαπλώνει
ασημιά
μπάλα
μία

[για όσους ενδιαφέρονται, ενδεχομένως και ανησυχούν:

δεν θα παρελάσω την 25η Μαρτίου]