απασφαλισμένο

Τροπικά καλάμια φυτρώνουν στo έλος των σκέψεων. Σκέψεις μέσα σε άλλες σκέψεις. Οι λέξεις είναι κανίβαλοι. Το ήξερες. Το σκοτάδι κρύβει τις λέξεις και φανερώνει τις αισθήσεις. Το φως απασφαλίζει το κίβδηλο. Η ζωή είναι το σκοτάδι της αίσθησης και το φως της παραίσθησης. Ο έρωτας είναι λέξεις της παραίσθησης αποκαλυπτόμενες στο σκοτάδι της ψευδαίσθησης και κρυμμένες πράξεις από το φως της ζωής.

Το ήξερες. Οι λέξεις είναι κανίβαλοι. Μόλις χθες το λέγαμε. Το ήξερες ότι είναι και θέα από τον κήπο σ’ένα υγρό σκοτάδι. Μόλις χθες το σκοτάδι μέσα σε άλλο σκοτάδι.
Τροπικά καλάμια φυτρώνουν εκεί.Ο έρωτας είναι οι λέξεις της παραίσθησης ,ψευδές στο σκοτάδι της ψευδαίσθησης. Κρυμμένες πράξεις που θύονται-απαξία -στο φως. Ο έρωτας είναι.

Χθες το σκοτάδι μέσα σε άλλο σκοτάδι. Υδραργυρικός κήπος με τροπικά καλάμια.
Άσε τις λέξεις. Το είπαμε. Τα λογάκια είναι κανίβαλοι. Τρώνε ωμό το φεγγάρι. Και για την κατάποση,νέκταρ από τις σπασμένες χορδές της κιθάρας.

Τα κουνούπια συχνάζουν στα έλη. Τρέφονται όπως και οι λέξεις. Παρασιτικά. Από αίμα. Άρα και τα κουνούπια είναι κανίβαλοι. Μπορούν τα κουνούπια να γράφουν αφού τρέφονται από το ίδιο αίμα?

Θύονται οι στρεβλές σκέψεις σε τραυλές λέξεις και τα κουνούπια αποφεύγουν να γράψουν το ιδανικό σονέτο για κανίβαλους.

Τα είπαμε. Όλες οι λέξεις μοιράζονται την καταγωγή μας. Και τα κουνούπια. Όλοι μοιραζόμαστε το κώνειο. Φύγε τώρα.

στον Σωκράτη