miro-garden Οίδες γαρ ότι στην κόψη του καιρού
Των συστημάτων η εντροπία
Πάντοτε στρέφει τη βελόνα προς το χάος
Ου μην αλλά μνήμη ασθενική λανθάνει σε,
Ότι ένστικτο σοφότερο πάντων συστημάτων,
Και στων ανέμων τη σπορά,
Θυέλλης προαναγγελθείσης εκ στόματος Κασσάνδρας,
Κάποτε επί γης λάμπουσας,
Ηλίων κηδειών αμνημονεύτων
Στον χωρισμό της ήρας απ' το στάρι,
Δίπλα στα στάχυα φυτρώνουν ανεμόμυλοι.
Και διαλέγει ο καθείς το χάραμα
Τι αγρίμι κινά να κυνηγήσει.
ευχαριστώ το καταραμένο μου (enfant rate)
γι'αυτό το ατελεύτητο
ποιητικό ρεύμα που μου δώρισε,
ορκίζομαι πως πάντα θα υπερίπταται
της αλόγου υπόστασής μου,
ως εγνωσμένο εκλεκτό,
μετά, θα γίνει κατά κάποιο τρόπο grace habituelle
του Ίμερού μου θεού...
(παν-θυμών παράφρασις)