Εφαρμοσμένα στεγανά με επιτυχία καμιά διαρροή
Οι παραβάτες συμβαλλόμενοι απονέμουν την ασυλία
το αγοραφοβικό της ιδιοστασίας μου
Κάποια ψυχή αθάνατη θα έχει μετασαρκώσει
Μια προσποίηση της στιγμής
Ένας νευρικός χειρισμός των σεληνίων ναυαγισμένων αφών
Όσο λιγότερα ψιθυρίζει το χέρι μου στο χαρτί
Τόσο πιο εύγλωττοι γίνονται οι συλλαβισμοί
Στους αδένες μου υπεράσπιση ανεκτική
Το ίχνος λείπει από το πλήρωμα του αίματος
Αδύνατα πράγματα ζητάς Αδύνατες αγάπες…
συρραφής τραυμάτων
Ο χρόνος δρων Υποκειμενικά,
ολοστρόγγυλα μηδενικά εκμαυλιστικά
Λιμνάζει η ώρα κύλησε στο οχτώ δειλά και αργά
Αύθαδες σούρουπο κύλησε στο εννιά στο δώδεκα…
Έχει μαλλιά μέδουσας η νύχτα
Τώρα απέκτησε και μάτια στόμα και χέρια πολλά
Πλοκάμια που ανεμίζουν σαράντα νύχτες αφέγγαρες
Κι εγώ με τα μπακίρια του «βασιλιά»
Και τις νεκροκεφαλές του που με περιφρουρούσαν
Σαν φλογισμός πετάχτηκε από μια νηοπομπή Κιβωτών
Η τυφλή καμήλα αδημονούσα να με παρασύρει
Σε νύχτα ερήμου νουβιακής εγκατάλειψης
Κι εσύ «διαχρονικέ ιππότη», νοκ-νοκ ξανά
Άνθρωπε μυστικέ σε διαρκή ενεστώτα
Και συντελεσμένο μέλλοντα στεριώνεις
Δραματικός και σίγουρος καταστρώνεις τα σχέδιά σου
Για να ξαναρθείς απρόσκλητος με δεσποτικά θερμόμετρα
Να με μετρήσεις να δεις αν είμαι εγώ
Αν έχω συντηρηθεί ζεστή για σένα
Στη λήγουσα της θερμοκρασίας των ανεμομέτρων
Ή για να με προστατέψεις μήπως από Πυρετούς
Πάνω που νιώθω έτοιμη να βάλω ένα τέλος ή βέλος
-να βρω το δρόμο του-
Στο ποταμάκι αίματος που διακλαδίζονται
Και στα νερά που με εξευμενίζουν ενίοτε
Ζω σε κατάσταση έκτακτης αναδημιουργίας
Σε κανέναν δεν το είπα
Κι αυτό γιατί ποτέ δεν άντεχα
Τα υστερόγραφα και τις επιστροφές του ελέους