Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

ύδρα





Είμαι μια ύδρα προσκολλημένη σε βράχο
στο βυθό της θάλασσας.
Χρώμα δεν έχω. Ούτε μέλη.
Κινούμαι. Χορεύω ενάντια στη μοίρα μου.
Δεν μετακινούμαι όμως από δω. Ποτέ δε φεύγω.
Αναπαράγω τα μαστίγια και τις βλεφαρίδες μου με μονογονιακή εκβλάστηση.
Κι όταν αναπτυχθεί το εκβλάστημά μου επαρκώς,
Όταν τραφεί με τρόμο-υστερική τροφή-
και αποκολληθεί από τον μητρικό οργανισμό
κι όταν εκτεθεί στο βυθό, θέλοντας να ζήσει ανεξάρτητο,
Του μεταβιβάζω την ψυχή της θάλασσας,
Να αποφευχθεί η μόλυνση από το μίασμά μου
-χοές, εσπέρια γεύματα-
Η θλίψη που το αποχωρίζομαι με κάνει να χορεύω
Άλλωστε θέλω να ζήσει ελεύθερο
Πριν κατηγορηθώ ξανά
Για έγκλημα καθοσιώσεως
Όταν στο παρελθόν αρνήθηκα την αναίρεσιν
Των ενοχών μου
από τις "κηδείες"