για τη δική σου δίκοπη αγάπη...
σταμάτα να το νιώθεις...
τα μάτια του είναι μαύρες κουρτίνες
στον ύπνο του δεν βλέπει αγγέλους
τους φοβάται,
λέει ότι του δαγκώνουν το σώμα και την ψυχή
και τον τρώνε
πιάνει τις φωτιές με τα χέρια
γιατί είναι το μεγάλο πλατάνι στον κήπο μου
κοιμάται με τα σημάδια ανάποδα
για να τα προστατεύει
στην καρδιά του έχει χνούδι
που του το μαδάνε τα δαιμόνια
είναι ο "εσταυρωμένος"
μου ορκίζεται πως δεν είναι ο Χριστός
αλλά δεν τον πιστεύω
είναι το αιώνιο ελάφι μου που με τα μάτια του
χαϊδεύει τα χέρια μου και τα δικά μου μάτια
είναι η κόψη και η εσοχή της ύπαρξης
είναι ο αδερφός μου...
κι αυτό για την τύχη της αρχής...
το "καραβάνι" έψαχνα για εκείνον τον αποχαιρετισμό...για όσες διαδρομές έχουμε διανύσει μαζί,για όσα τραγούδια μου χάριζες από το ραδιόφωνο για χρόνια,για όσα δύσκολα μοιραστήκαμε και μας ένωσαν,για τις εποχές της παρατεταμένης γκαντεμιάς-ξέρεις εσύ...-,για τους θυμούς μας,τους τσακωμούς μας,τους πυροβολισμούς μου στο Κάι,για τα δάκρυα που είδα στα μάτια σου κάποτε,τα παραληρήματα,τους δράκους,τα όνειρα,τους έρωτές μας,για όλα θα είμαι εδώ,για σένα,για μας,για ό,τι μας σπρώχνει στον γκρεμό,για ό,τι "μας πάει στο θεό και μετά μας λιώνει" ,για τα μεσημέρια της φθοράς και της αφθαρσίας,τη σφύρα και τον άκμονα,την τρέλα και τη διχοστασία,για τις αδιέξοδες πτήσεις μας,για τους μικρούς βραδινούς θανάτους που μας στοιχειώνουν ακόμα,για τις εμμονές μας,για τη ζωή μας,
για όλα αγαπημένε μου φίλε και συνοδοιπόρε...σ'ευχαριστώ που είσαι το πιο σπάνιο,το πιο δύστροπο κι αληθινό πλάσμα μου...
(το βρήκα αλλά το βίντεο ήταν απαγορευτικό!)
Δημήτρη,μη χαθείς,θα χαθώ.
η αγάπη είναι η δύναμη
και σ'αγαπώ πολύ
για τώρα και για πάντα
δική σου
Φαίδρα