Αμφότερες οι άκρες μου όπως σε κύκλο βρέθηκαν
Ακουμπούσαν η μία την άλλη
Ανθρωποφαγία συρτή και απόκοσμη το εγώ και το εσύ και το μαζί
Αν όντως είμαστε δύο άκρες που τείνουν να αγγιχτούν
Αεροδρομίου λιμανιού σταθμού τρένου καρδιά νυχτερινή
Αρωγός μια υψηλή μορφή κηδεύματος σε εκδρομές υποδόριες,
Άνοιξη είναι όλα τα οξύμωρα όλων των εκδορών
Αδαή παραπετάσματα κόλπου μαλακού σχιστόλιθου
Από παρόμοια αγγίγματα αναπνέουν το ερυθρό αίμα
Αβάσταχτα να κρούσουν κώδωνες και τύμπανα βεδουίνων
Αθόρυβα να εμβολίσουν με την ορμή της αφής του δείκτη
Άλεφ κενταύρου όραμα δυνητικό-κύκλος κι αυτό-
Άκρες αιχμές ακονισμένες
Ανήκουν στα φευγαλέα όνειρα των πρωτόπλαστων
Αδιάφορα Εκεί στη λιτανεία της Πτώσης
Ακούραστες οι βιβλικές μας άκρες γρατζουνίζοντας η μία την άλλη
Αναγωγή σε μια σπίθα ηλεκτρική που φτάνει ως το φιλί
Αντίθετες στο λιμάνι της Καλκούτας
Αδημονώντας το κοινωνώ και πνίγομαι
-Αν υπήρχε νειλόμετρο μέσα μου βυθισμένο θα ξεπερνούσε η στάθμη του
Αστεριών τη φύση τη διάρκεια των δακρύων και την πυκνότητα-
Αγίασμα, το εισπνέω μπροστά σε σέλας Νότιο και
Αντιστροφή πνεύμα του δάσους πνεύμα της θάλασσας και των υδάτων
Αμφισημίας αέρας άυπνος
Ανθίζουν άνθη ηλεκτροφόρα
Ακοίμητα πώς να λησμονήσουν το νερό
Αυτά που με φωτιά ποτίζονται
Αφρίζοντας οι φλόγες τους κεραυνοί
Αλλά ύπτια πάντα εγώ και κυκλική
Ασφάλεια δίνουν μόνο οι αφές των ακρών μας
Αλήθειες Ψευδορκώ
Α-Πατώντας τα πέλματα των όρκων
Ανίκητα-νικημένη δαγκώνω το κρανίο τους
Από την εξουσία του πάθους
Αφαιρώ την παντοδυναμία της θλίψης που
Ασκεί στους δείκτες μου τη χειροποίητη έλξη του δεσμώτη
Αδιαφορώντας για το ολέθριο στόμα-σώμα όλων των
Αστραπών μέσα μας
από τις "κηδείες"