Πατάρια συρρικνώνονται γιατί αφορίζουν βάναυσα Μια έγκυρη ευταξία Όποιος τα επινόησε, ερμηνεύοντας μια άρια, Ανατέλλει σε μιας κλίμακας βουβής Την αλίμνια απαξία
Βαριά και μολυβένια μυρωδιά Πατάρια μες στο χώμα της βροχής Εκεί όπου η πατριδογνωσία υφίσταται την καθίζηση Των στέρεων σωμάτων της ευχής…
Και η λοχεία κρέμεται σαν άγκιστρο σε κόγχη Περιτομής που θάλλει Σαν έμβρυο ύψιστης μεταβολής…
Πατάρια που θυσίασαν τις κρύπτες τους Σαν έμβολα τυφλής ιέρειας Στους οιωνούς μιας άριστης επιτομής της γης…