αφιερώνω το ποίημα και το κομμάτι των Night Ark "Picture", στους enfant rate και weaver,γιατί μου έδειξαν ο καθένας με το δικό του βλέμμα πως ένα έργο δεν χρειάζεται να είναι πάντα ισόρροπον για να αποδείξει πως η ουσία δε χάνεται στα φαινόμενα...
ευχαριστώ...
Πάνω στο σκουπόξυλό μου-μπορεί ρομφαία-
νέμω σημάδια σε πλανόδιους ερωτιδείς
υγρά σκούρα
Της κατάποσης
Του πιο ήπιου από τα μυστικά μου
-καταπίνω χρόνια μυστικά μαζί με τη σκουριά τους-
Εκεί στο μαύρο παιδικό μου σώμα
Εκεί στο μαύρο παιδικό μου χέρι
Εκεί στο μαύρο παιδικό μου φύλλωμα
Ορθώνεται ο μέλας χυμός, πίδακας ορχηστικός
Του πιο αχρείου παραληρήματος ο αγγελιαφόρος
προστάτης του παροξυσμού μου…
Διεποτίσθην από το προσωρινό του χαρακτήρα του
Και τώρα άλλο μέλημα δεν έχω
Παρά τη διαφύλαξη της κολάσεως του περιφλεγούς
περιβλήματος…
από το "έλαττον της αθανασίας"