Εκεί στο θρυλικό απόβραδο μιας σκέψης σαν πυξίδα
Το λυχνάρι να φωτίζει πάνω από το ένδοξο των εμμονών σώμα
Με το σφυρί και τα καρφιά και τα μεγάλα άνθη του επιταφίου
Σμιλεύω σιωπώ,σμιλεύω, ακυρώνω
Ξυράφια και ακόντια τρέλα
Σμιλεύω και πελεκάω μια εξορία
Ανέκκλητη και τελεσίδικη
από τη συλλογή μου,"ΤΟ ΕΛΑΤΤΟΝ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ"