Η λογική αρρωστημένη κατάσταση
σαν ξινισμένα μακαρόνια
μου χαλάει την τρέλα της βραδιάς
γιατί έτσι πρέπει
είπε
μα αν έπρεπε κάτι
σίγουρα θα ‘πρεπε
να μην είμαστε εδώ
ο κόσμος να ανέβαινε στο φεγγάρι
το φεγγάρι να κατέβαινε στη γη
οι γυναίκες να ‘ταν όλες εξαίσιες
τα φτερά της πρώην μου
να μην αλυσόδεναν άλλον αγαπημένο
εγώ θα ‘πίνα τσάι κάθε απόγευμα στις 5
με τον Δαλάι λάμα
θα ‘γραφα καλύτερα ποιήματα
θα ‘μουν ο ποιητής της χρονιάς
να χαιρόταν κι η μάνα μου λίγο
πιο όμορφος απ’ τον Ιησού σταυρωμένο
αν έπρεπε κάτι η τρέλα της βραδιάς
θα κρατούσε έναν αιώνα
υπέρλαμπρα ανοξείδωτος με θειάφι
παραισθήσεων με αληθινά σταφύλια
συμπαντικών κλημάτων στα φώτα των δρόμων
θα ατένιζα τον κόσμο ομορφότερο
στην καυτή παλάμη της σελήνης
θα ‘καιγα λίγο από το όπιο της ποίησης
και θα φυσούσα τον καπνό στην μούρη
όλων των εκμαυλισμένων συνειδήσεων
των τρομολάγνων
όλων των αδελφοτήτων της άμετρης καλοσύνης
των άμεσων λύσεων ευτυχίας
μιας αδυσώπητης ευδαιμονίας καταναλωτικού ίκτερου
των αγίων της πόλης μου ενοριτών
και όλων των επιτρόπων
των αγαθών παπάδων την φιλαρέσκεια
στο μεγάλο κρεβάτι του Ιησού
την ολοκληρωμένη πραότητα των μπάτσων
με το κεφάλι γεμάτο κουδούνια
ντιντινίζω παράξενα
καθώς τα τρόλεϊ της λογικής
σπινάρουν στην έξοδο του μυαλού μου…
κομμάτια σκέψεων…
Είναι πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ
και άλλα
που θα μάθουμε σε μια στιγμή
με τα φώτα της απόγνωσης σβηστά
ψηλαφώντας τους τοίχους
στο διάδρομο μιας θλίψης με το διακόπτη
ξεχαρβαλωμένο και τα καλώδια γυμνά.
Σαν τα χέρια σου όταν με άγγιζες,
θυμάσαι;
και μέσα έβρεχε χιλιάδες βολτ ερωτικής παραφοράς.
Νιώθοντας καρφιά να συγκρούονται στις αρτηρίες μου
γράφω πέρα απ οτιδήποτε μπορώ
να αγγίξω
οσφραίνομαι ήττες σαν τριαντάφυλλα στον κήπο
σου θεέ.
Πιο πάνω απ τον τρόμο δεν στάθηκε η γνώση
πιο πέρα απ την γνώση
δεν υπήρξε η μνήμη να σπινάρει
σε καμένη άσφαλτο σαββατόβραδο
και οι σκύλοι να τρέχουν ξοπίσω δαγκώνοντας
τις λαμαρίνες των ονείρων.
Τρέχουν οι άνθρωποι σε διανύσματα
ενός τρόμου τόσο οικείου όσο η καθημερινότητα
θλίψη, χαρά και πάει λέγοντας
ισορροπία λοιπόν, ένα απίστευτο cool,
όταν κάτι δεν πάει καλά
κάτι άλλο κάπου αλλού θα λάμψει.
Την δική μου κατάσταση δηλώνω σε μια γλώσσα
που και ‘ γώ δεν ξέρω
γράφοντας ανισόρροπα ποιήματα.
Κομμάτια σκέψεων στα κρέπια της σελήνης..
*Πηγή:24γράμματα