Τα αντίμαχα πάθη-η συχνότερη αιτία για να βγαίνουν
Από τις σελίδες και να τρέχουν
Ψάχνοντας μανιασμένα
Τον Ρακίνα τον Σενέκα
Τον Ευριπίδη τον Όμηρο τον Tanizaki
Να σκοτώνουν τρεις φορές τον καθένα
Ανταποδίδοντας εμμονές
Διαθλαστικά σαδιστικής ανάγνωσης
Μαχαίρι-θειάφι-ρόπαλα-
Καρφιά-σφυριά- τα χέρια τους πηγαινοέρχονται
Στα σώματα
Εκδίκηση για τις τρέχουσες συμβατότητες
Τις απουσίες του απίθανου
Καταγόμενοι από τον θίασο Hôtel de Bourgogne
Στην εκδοχή των ποστ έθνικ ταυροκαθάψιων
Ο Ποσειδώνας μπόντι γκαρντ του πελώριου ταύρου
Ενώ ο Ιππόλυτος με τη μνήμη του πόνου
Απαγχονίζεται-στη θέση της- πριν το ανόσιο σημείωμα
Η Φαίδρα ακουμπά γυμνό το στήθος
Στη ράχη των αφηνιασμένων αλόγων




[Η πρόοδος της γραφής που εδώ δεν ξεχωρίζει από την πρόοδο της ανάγνωσης,ή πιο απλά το περπάτημα του αναγνώστη στη χώρα του ποιήματος,κάνει τις ακτίνες της ρόδας να σκαρφαλώνουν αργά στο μαυρισμένο χωράφι.Ο εκτοπισμένος του πρώτου στίχου δεν είναι πλέον ο θεατής-αναγνώστης κάποιου πράγματος διαφορετικού από τον ίδιο.Είναι ο ίδιος η ρόδα του μεσημβρινού που τον οδηγεί στη συνάντηση με τον εαυτό του και με τον άλλον.
"Η νύχτα δεν χρειάζεται αστέρια".Είναι η νύχτα της νεκυιομαντείας που τίποτα δεν τη φωτίζει εκτός από την άσπρη σελίδα.Αυτή η ώρα είναι εντελώς δική σου,αναγνώστη.Κανείς δεν μπορεί να ρωτήσει στη θέση σου και για λογαριασμό σου.Είσαι μόνος και αβοήθητος μέσα σε selva oscura,στο κατώφλι κάθε ποιητικής εμπειρίας.-Χ.Γ.Λάζος]