Ι
«αγάπα με αν τολμάς»....
Άλλη μια αριστοτελική υπόθεση
αυτοκτονικής μακροημέρευσης
ως τη βαναυσότητα της διάψευσης.
Θα σε διευκόλυνα αν σου ανέθετα την επιμέλεια
των κενών της μνήμης μου?
Καλύτερος ο λήθαργος
αφού
όσα κοίταγες ήταν ζωντανά
Αντιπερισπασμός πεζότητας είναι:
να μηδενίζεις με όποιο τρόπο μπορείς
την αυτοψία
να ρίχνεις φόλες στ'αδέσποτα
με σεμνότητα
μετά να χάνεσαι στο βάθος των αντιστροφών.
Εκηβόλος φάρμερ
με εμβέλεια κρίνου
Στην τελική μπες ξανά στο κλουβί
αφού το ξέρεις
επικηρυγμένα ως το τέλος
τυπώνονται τα άγρια
ΙΙ
Είναι φιλοχρήματη.
Η μαμά μου χαιρόταν εκείνη τη μέρα.
Εγώ γινόμουν κομμάτια.
Είναι φιλάργυρη.
Δεν δίνει δεκάρα-απ’τα ευρώ της-
που λιώνουν
Παγωμένες φωτιές.
Η μαμά μου χαίρεται.
Εγώ σπάω πέτρες και ουρλιάζω.
Είναι ψυχρή είναι αδίστακτη.
Είναι φοβισμένη.
Η μαμά μου δεν έχει ψευδαισθήσεις.
Αυτή έχει και ψευδαισθήσεις συντηρημένες με Ε
Ή επιχειρεί να τις προσποιείται με ακρίβεια
Αδιαφορία τάχα
Και ωμότητα που πείθει τους αθώους παρατηρητές.
Πιστεύω πως έχει έναν γκόμενο ευτραφή και
Μεσήλικα για να διαπλέει με σιγανή ποταμίσια
Άκατο τις ύποπτες μέρες.
Καπνίζει αλλά το κρύβει από τη μαμά της.
Φθονεί αλλά το κρύβει από τον εαυτό της.
Εγώ λέω ψέματα.Είμαι σκύλα.Μισώ ακατάσχετα και αβάσταχτα.
Εγώ έχω φεγγάρια χωρίς νύχτες.Ήλιους χωρίς μέρες.
Θάλασσες ξερές- χωρίς νερό.Ρούχα χωρίς ανθρώπους.
Και η κρίση μου δεν ξεπερνά τα φροϋδικά φέρετρα.
Δεν έχετε καμία δουλειά μαζί μου.
Εκείνη μόνο έχει.
Κόψε απ’την αρχή την τράπουλα.
Δεν έχω τίποτα που να γίνεται να το μοιράσω.