Ω!τι ωραία που μιλάς για τα πουλιά
Τι ωραία κοιτάζεις σάπια τα ποδήλατα
Πρέπει να πάρουμε άλλα~καινούρια
Να φυτέψουμε και λωτούς
Πόσο όμορφα αφρίζεις εκεί κάτω στο πηγάδι
Τι ωραία που πουλάς τη φέτα
Κι εγώ μαθήματα πιάνου κι εθελόντρια στο Νεπάλ
Όμορφα κείμενα για τις ουσίες χωρίς ουσία
Μού’φυγε κι ο κόκορας απ’το κοτέτσι
Σήμερα και πετροβολάω τις κότες
Αυτές φταίνε αυτές
Ρύζια ρύζια μανάρι μου
Δεν είναι μόνο τα πέταλα που μπερδεύονται στο λαπά
Είναι κι οι τρόμοι να μου λες και να σου λέω
Μαράθηκε κι η γαρυφαλιά
Όλα τα’χαμε τώρα αυτό μας έλειπε
Να φτύνει η κίσσα το γάλα που την ταϊζεις
Σ’όλο το δρόμο πάταγα με το πόδι το θεό
Να τον λιώσω
Έπεσα στην άσφαλτο κι έγλειφα τ’απομεινάρια του
Πού πήγε πάλι πού πήγε η γόπα
Έχω δικαστήριο αύριο
Όλα χαλάνε σ’αυτό το σπίτι
Κι εσύ ολοζώντανος στο φέρετρο
Να παίζεις τον Άμλετ τόσο πιστά
Να παίζεις την Άνοιξη βώλο στα χέρια σου
Από πλαστελίνη πολύχρωμη και ζαρωμένη
Απ’τα υγρά πόμολα
Δεν κλείνει η πόρτα θα φωνάξω τον υδραυλικό
Να φτιάξει και τα τζάμια που έσπασαν
Χίλιες φορές στο είπα για τα γέλια
Που άκουγα από το διπλανό σπίτι
Πόσο εκνευριστικά εξουθενωτικά
Πουλάκι μου τα μαλλιά σου δεν στρώνουν ποτέ
Κι αυτή η ελιά στο μέτωπο με κάνει να μοιάζω με Ινδή
Αηδίες
Δεν είμαι Ινδή
Τα ποτάμια τους γέμισαν κεφάλια
Έχεις δίκιο μην έρθεις μην έρθεις κάποτε
Μην έρθεις ποτέ
Γιατί αυτά θα λέω
Αυτά και άλλα χειρότερα
Μην έρθεις γιατί γκρεμίστηκε το σπίτι
Κι εμείς ρωτάγαμε από πού πάνε για τον παράδεισο
Άστο σου λέω
Ξέρω εγώ.
Γιατί δεν θέλω να γυρίσω πουθενά
Τώρα είναι οι χρόνοι κι οι τόποι κι ο καιρός.