Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

χοϊκό



αν ήταν σήμερα να πεθάνω
ο Καλιγούλας θα ίππευε για τελευταία φορά
τον Ινσινάτους ο Χιροχίτο τον Φουμπούκι
θα έφτιαχνα γρήγορα ένα σχεδιάγραμμα
της Κόλασης δίχως να συμβουλευτώ τον Δάντη


αν ήταν σήμερα να πεθάνω
θ’αποφάσιζα την ώρα-απόγευμα
όπως χθες 22 Δεκεμβρίου του 9
memento mori
θ’αποφάσιζα τα ίδια χρώματα
άλλο μήνα Σεπτέμβρη
το βαρύ ροζ να κρέμεται πάνω
απ’το κεφάλι μου
η μάνα μου να κεντάει το λευκό πουκάμισο
ο πατέρας μου να παίζει στο μπουζούκι
το wild is the wind
ήχος φυσαρμόνικας από χείλη εφήβου
μια λατέρνα κουρασμένη και ξεκούρδιστη στην αυλή
οι δυο θείες μου να ερμηνεύουν Τραβιάτα
με καμέλιες στ’αυτιά


οι δορυφόροι του Κρόνου
Τηλύς και Υπερίων
ακίνητοι


ένα απόγευμα σαν χθες θα φυσάει
δυνατά και θα πεθάνω από το αιχμηρό
κίτρινο του ήλιου αναδυόμενο από
το ροζ της εξώσφαιρας
να μου τρυπάει τα μάτια και να
τα καίει
schmalz


Φθινόπωρο χειμώνας
Τα μάτια μου κλωτσούν
Τα πόδια μου κλωσσούν
Θα’ναι ένα απόγευμα
Σαν εκείνη τη βόλτα στην Ιωνία
Την οριστική θερμόσφαιρα
Με αγωνίσματα του δέκαθλου
Πήγαμε και μείναμε για πάντα
Στο ναυαγισμένο στη στεριά πλοίο
Τότε που ξέραμε να ξιφομαχούμε
Με χείλια ηλεκτρικά
Πάνω σε ξύλινα αλογάκια


Για τόσες συναυλίες και τόσα βουνά
Αστεράκια στιλβωμένα ριγμένα στη θάλασσα
Για τόσα εισιτήρια στο χαμό
Άνοιξη καλοκαίρι
Κι άλλα τόσα που κόψαμε για την άβυσσο
Ποιος οδήγησε το αεροσκάφος
Ποιος λάξεψε στο όρος Ράσμορ
Ποιος μελετά την τολύπη του καπνού
Χρησιμοποιώντας καθρέφτη


Ένα απόγευμα ohhe-buk
Χωρίς τη συμβατότητα των
Ομάδων αίματος
Θα είσαι ο Blitzen από τους ταράνδους
Του Αγίου Βασιλείου και το τραγούδι σου
Θα το βρω ή θα το επινοήσω
βλέπουμε το χιόνι βουλιάζουμε
Στη Χρυσομηλιά που είναι όλα άσπρα
Να όπως εκεί που κρατιόμαστε απ’τα
Κλαδιά του γυμνού δέντρου για να σωθούμε
Ένα απόγευμα που ήσουν φλύαρος


Το κλάρετ είναι ποτό των αγοριών
Αψέντι για τους σχιζοειδείς που
Χύνουν νερά
Πόρτο για τους άντρες
Sed
In vino veritas θα λέω


Βάλε ένα nip πριν ξαπλώσουμε
Ένοπλες δυνάμεις συναγερμοί BIKINI
O αριθμός πι τα πέντε κανονικά
Πλατωνικά στερεά




Προσοχή! «κάποιος ανόητος έδωσε πιστόλι στο ρομπότ»


Τώρα μπορώ να πεθάνω
Στο απόγευμα που πυκνώθηκε ο πόλεμος
Κι η θλίψη τόσων αιώνων


Αν διασπείρουμε όμως νετρόνια στοχεύοντας
Τα μόρια του νερού θα μπορούμε να το πούμε
Το σ’αγαπώ σε όλες τις γλώσσες
Άκου et het jou life obicham te ich liebe dich
Maney tamari satey pyar che ikh hpb dikh lib
Ounakrodiwakit mis amas vin ngiya kuthanda
Aishiteru t’estimo ngor oi ley seni seviyorum
Mai rumaha pyar katra hu το νερό γίνεται H1.5O
έχει μνήμη κβαντική μπορεί να θυμηθεί τι του
Είπες τι του υποσχέθηκες τι περιείχε πριν
Κοίτα τώρα…
Μ’αυτή την υδάτινη δυναμική
Που μου μετάγγισες δεν θα πεθάνω ποτέ
Και δεν σ’αφήνω να το ξανασκεφτείς._

η ανάρτηση αφιερώνεται