ο θυμός μου είναι ζώο ζοφερό

O θυμός μου είναι ζώο ιερό Περισσεύει και μουγκρίζει σαν θεριό Με οινο-πνεύματα ακριβά Απ’τα χείλια κρέμεται Δεν τον πιάνουν τα παυσίπονα σωρό Θεραπεύεται μονάχα με αϋπνία
Ηρεμεί στα τελευταία θρανία Θρυμματίζει παξιμάδια στην κηδεία Και σχολάει στην απεργία Ο θυμός είναι υπερφίαλος Ρομπέν Φτύνει σάλια με ρομαντικό Σοπέν Ο θυμός μου είναι ζώο ζοφερό Τον διαλέγω και κρυφά τον προσκυνώ Η αρχαία του ψυχή φεγγοβολά Και ποτέ ποτέ ποτέ δεν με πουλά Βότανα που θεραπεύουν Και τσιγάρα που ηρεμούν Ο θυμός τα καταπίνει
Για να πει σεβιγιορούμ Τις ευφρόσυνες κατάρες όλες Τις αφομοιώνει Και γκρεμίζει ευλογίες Σταθερά από το μπαλκόνι Στις αρμονικές του ώρες Που διπλά σκηνοθετεί Αστρικές γειτονιές πρωινή η Πέμπτη αθετεί Ευφευρίσκει αποδέκτη Εκλεκτό κι αφηρημένο Αυθαίρετα επιλεγμένο
Σύζευξη δυσανάλογη Ιδανική και άλογη Ο θυμός μου είναι ζώο καθαρό Και βροντά όπως το σήμαντρο Σε γιορτής εσπερινό Τον κουρδίζω σαν τσιγάρο Κάτω από το μπλε φουγάρο Τον κοιμίζω σαν μωρό Και τον θέλω αστραφτερό Κάτω κάτω στο φουρό Με θέρμη απαράμιλλη Τον λαγνοχαιρετώ