Ως τα χαράματα έφτιαχνα καράβια με χαρτιά. Στις κουπαστές τους παραζάλη απ’όσα άμορφα γράμματα και λέξεις στριμώχνονταν στη μύτη ενός κολασμένου μολυβιού.Που αλλιώς θα γινόταν αποτρόπαιη άγκυρα.Στην πρύμνη κανένα όνομα.Όσα στην πλώρη συνωμοτούσαν,έβλεπαν την κόλαση από μακριά σαν πολικό αστέρα.Αδιάφορο αν εκκινούν από ασπόνδυλη ανάγκη μένους κι αρμενίζουν σε μαύρη θάλασσα. Φρικτά γεμάτη από ασώματα ακρωτήρια στο μέσο διισταμένων χρησμών. Η προέκτασή τους βρίσκεται υποθαλασσίως.Όσα έχαιραν της ευλογίας να καταποντιστούν στο μαύρο, έπεσαν πάνω στο δικό μου βράχο-αφήλιο φάρο.Χρόνια τελώ στον άγριο τόπο του ως πεταλίδα.Αξεδιάλυτη.Ιδιοπρόσωπη. Αδιαμεσολάβητη.[Από την ίδια αλμύρα πάντως υπάρχουμε και καλό θα είναι να μην το ξεχνάς.]Τα χάρτινα καράβια έχουν μια ιερότητα μάλλον.Επειδή μεγάλωσαν σε χέρια δύσκολα. Επειδή τα χέρια τ’ανάθρεψαν εν πληγή.Συνομιλούν με λέξεις και πράξεις ατέλεστες ακόμη.Ή μπορεί επειδή ως ραβδοσκόποι του βυθού,επιτελούν έργο ανακάλυψης κόμπων.Όταν τους βρουν,εγώ είμαι ο δωρολήπτης.Αυτό μ’ευχαριστεί. Κατά κάποιο τρόπο αποτελεί σκορπισμένο και χαλασμένο τοπίο.Στο οποίο εγώ οφείλω με ολόθερμο πάθος να προσδώσω αισθητική αναπαλαίωση και το όλο της ψυχικής διάστασης.Από φυσική αγάπη.Πλησιάζω όσα ταλαιπωρώ με ηλιόλουστη πένθους διαύγεια.Για να κατορθώσω να εξάγω από τη σιωπή και τη μόνωση ένα δωδεκάστερο ψίθυρο, με έξαψη.Έπειτα, να τον προφυλάξω,αφαιρώντας του λίγο λίγο συγκίνηση.Στο τέλος να τον ακουμπήσω απαλά στην αυτοτέλεια θωπείας από φάλτσα δάχτυλα.[Η συνεύρεσή μας εσχατολογική μαρτυρείται μόνο μέσα σε λέξεις.Μόνο από λέξεις.Πλήττεται από την περιστολή του πόθου.Που δεν κοινώνησε ποτέ το ναυάγιο.Ούτε το νερό της προδοσίας. Γι’αυτό έμεινε ημιτελής. Ό,τι δίστασε από τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν,σώθηκε.Ό,τι ήκμασε στην κραιπάλη της ψευδαίσθησης, φορτίο πολτού σε καράβι μαύρο ασυνάρτητο.Φιλύποπτο.Προκατειλημμένο.Κτηνωδώς αδιάφορο.Υποταγμένο σε άρρωστο κώδικα.Που διαρκώς και λεξιποικίλως διώκει.Που συστηματικά και μεθοδικά παραναγιγνώσκεται.Αγκυλωμένο σε ξένο βράχο.Απονεκρωμένο.Άσαρκο και πλαγίως αναπαριστώμενο.Διαλυμένο.Υπόλειμμά του έμεινε στα μάτια. Καταγωγική μαρτυρία λαμπρότατης στρέβλωσης. Η όραση πια συμβάλλεται με τη διάλυση του στόμφου της αυταπάτης.Και τη γραμμή ολόισια στον ασυνάντητο όλεθρο τραβάει. Η όραση πια βλέπει την ανεστραμμένη εικόνα στο φληνάφημα των βράχων και της αλμύρας. Μετείκασμα που αναπέμπεται-σινιάλο και κληροδοτείται. ]
Με σαπφείρινες λεπιδωτές γραφίδες έσφαξα τις λέξεις. Και ό,τι είχε μείνει από το ιδιωτικό αλφάβητο.
Ως το ξημέρωμα καράβι έφτιαχνα από χαρτί στο χάρτη. Οι απόπνοιες του χάρτινου σκαριού νωχελικές. Προφανώς για να σταματήσουν συμβατικές φράσεις να υποσκάπτουν το στέρεο βράχο μου.
Ως το χάραμα καράβι έφτιαχνα που τ’ανάθρεψα εν αφλογιστία με τη λυσσώδη εμμονή στον τροπικό του μένους για να κακοπάθει.
Το αλληλούια ευλαβικά εγκαιροφλεγές στη μελανή άκρη του μολυβιού. Ασυγκίνητο προσκύνημα από ακαριαία λεξιφθορά. Όλα τα χάρτινα καράβια αργούν. Το φορτίο τους,λέξεις- αγρίμια ανήμερα.Κανένα δρομολόγιο σε άγονα νερά δεν είναι έγκυρο. Κάθε καράβι ακολουθεί αντίστροφη ρότα. Αχάρακτη. Μόνο μια λέξη λάμπει στην πλώρη. Γοργόνα κυανή. Αλαργινό Πάλσαρ.
Θεσσαλονίκη.Κυριακή 12 Απριλίου 2009