Μια πόλη ακυβέρνητη,μαγική και αμαρτωλή κρατά τα κλειδιά του εσωτερικού μου τοπίου και διαταράσσει τα κείμενα της ζωής μου.Οι κραδασμοί της αγκαλιάζουν το όραμά μου.Με μια υπογειότητα υβριδική αλλά και μαζί μ'ένα φως άπλετο,πολυμερέστερο κι εκκωφαντικό.Αυτός ο πειραματισμός μου ίσως καταλήξει σε έναν πόλεμο τραγικό,τον οποίο ωστόσο δεν φοβάμαι.Αντίθετα τον αποζητώ πάντα εκεί όπου περιττεύει η ανταλλαγή στυγνών λέξεων.Πάλεψα πολύ για να μην σαμποτάρεται ο εγκέφαλός μου από φραστικές δεξιοτεχνίες και δογματισμούς.Η αλήθεια ούτε με θυμώνει ούτε με ξεβολεύει ούτε ψάχνω περιθώριο να κρυφτώ ούτε κι έχω κρατημένες αναπνοές απογοήτευσης.Ποιος μίλησε άλλωστε ποτέ για ηθική ιστορία έρωτα...Εισπνέω τη μυρωδιά του μελανιού όπως τη νοτίζει η αλμύρα της Μεσογείου,η γαλήνη του Νείλου,όπως τη ζεσταίνει το "κύτταρο" του Ρα,για να ξεκινήσει η περιπέτεια της πένας στα σαρκοβόρα χαρτιά,για την Παρασκευή,ημέρα προσευχής των Αιγυπτίων πιστών,την Κορνίς,τα Ανάκτορα,τον Φάρο,τους Τάφους των Πτολεμαίων,το Μαυσωλείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου,τη Σελσέλα,τη Βιβλιοθήκη,για τις διαδρομές που δεν τελειώνουν ποτέ,για το καφέ de la Paix,για την ξενοιασιά που νιώθεις και ζεις για λίγο και στα κλεφτά σαν παιδί,για τον καπνό από ξινόμηλο και κανέλα,το ξεχασμένο παραμύθι,για τα καθαρά ρούχα στα σχοινιά απλωμένα στις ταράτσες,για τα ανάκτορα του Φαρούκ του "κλέφτη του Καίρου",για τους κήπους της Μουτάζα,τον Καβάφη,τον Τσίρκα,τα φαλάφελ,τα μπακίρια,τα παζάρια,τα σουκς,τα αρωματοπωλεία,το πατσουλί,τον ουρανό τις έναστρες νύχτες,για ό,τι βγαίνει στο φως και στον Νείλο,για το σόμπια,για τη νύχτα της ερήμου και της θάλασσας,για τους καμηλιέρηδες και τ'ανατολικά αστέρια,για τη μνήμη,τη λήθη,την καταστροφή,την ακμή και την παρακμή,-έμπλεος έρωτος-,τη Μαριότιδα,το Σεράπειον,τον Μεχμέτ Αλή,το "Ζεφύριον",τη Μαζαρίτα,το κοιμητήρι της ελληνικής Παροικίας,το Μπιγιάρ Πάλας,για το Κάιτ Μπέι,το Σουγκιόμα,τις αντιφάσεις,τις αντιθέσεις,τη μελαγχολία και τη χαρά της,την Ελ Χορίγια,το Καρτιέ Γκρεκ,το Κορυτάχι,το ισλαμικό αραμπέσκ,το Μπάχαρι,το χάος της,για όλα που σε κάνουν να πονάς και να χαίρεσαι μαζί,για όλα που σε κάνουν άνθρωπο ζωντανό,για την αληθινή ζωή...