Έπειτα από το τραίνο, ακούστηκε η βροχή. Έπεσε για λίγο εκνευριστικά στο αλουμίνιο. Σταμάτησε απότομα. Ακολούθησε έντονος ήχος, θόρυβος, βοή από παγάκια στο ποτήρι και στα δόντια. Έτριξαν τα τζαμιλίκια κάτω από το στέγαστρο, βγήκα αναγκαστικά στο δρόμο. Πριν, παρατήρησα μια επιστολή χωρίς φάκελο, κολλημένη στο γραμματοκιβώτιο, σαν εξώδικο. Είχε βραχεί, ήταν βαριά και έλιωνε. Την ξεκόλλησα με ευκολία, την κράτησα με συμπάθεια και την άφησα, σχεδόν, στο χώμα, δίχως να διαβάσω ούτε μισή λέξη. Έχει ωραία θέα από ‘δω, στο είχα πει, λατρεύω την περιορισμένη χωροταξία , είναι πανόραμα. Όμως η επικαιρότητα με υπερβαίνει: «Είπα, φτιάξε μου άλλο ένα ποτό, παλιομαλάκα».