Tις νύχτες στο Μαρόκο
αποστηθίζω την τύχη
σύρριζα στο δέρμα σου
Με ξαναγυρίζει στη χαρά
Επειδή σε σένα ακούμπησα
την καταγωγή μου
ως τις αναπνοές
ως τις υγρές ρίζες
που συγκατανεύουν
στην άρρητη πατρίδα
Γι’αυτό μαζί φτιάχνουμε
την αγιογραφία
από μικρές λύπες
Τη χαρίζουμε
στο μαντείο
που μας αρνήθηκε το αίμα