Kίτρινο και μπεζ χαλασμένο.Τα έχω αναφέρει και στο παρελθόν.Στον τοίχο,δίπλα στην απαγορευτική σήμανση για το κάπνισμα,το ειδυλλιακό Μπούρτζι επιπλέει σε καταγάλανα γαλήνια νερά.Τόσο ήρεμα όπως τα νεκρά. Σχεδόν πεθαμένο και το Μπούρτζι.Διακρίνεται ακίνητο πίσω από κεραμιδοσκεπές.Γιατί έτσι έπρεπε να τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία.Η κουρτίνα είναι ακόμη πεσμένη στο δεξί της πλευρό.Από ένα κουρτινόξυλο που κανείς δεν νοιάστηκε να επισκευάσει.Τόσους μήνες εδώ απαράλλαχτα. -Κύριε μπορείτε να περάσετε.Ο γιατρός είναι έτοιμος να σας δει.
Κάθομαι σε διαφορετικό σαλόνι σήμερα. Επειδή μ’εκνευρίζει λιγότερο το διακριτικό φως.Ακούω πνιχτή τη φωνή της Ε. να συμβουλεύει,να ρωτά,ν’ακροάζεται.Ν’ακροάζεται και κατόπιν να υψώνει με υπαινιγμούς υπεροψίας τη χροιά με έμφαση στην τονική προφορά του σίγμα. Τέσσερα άλογα του Πίττου~τα τρία καφέ και το ένα λευκό~Αγέρωχα όρθια στα δυο πισινά τους πόδια~με ανοιγμένα στόματα έτοιμα να καταβροχθίσουν τον υπόλοιπο ανύποπτο ήλιο στο πλάι τους. Μωβ υπερτροφικός κάδος για τα σκουπίδια.Γκρι ενωμένες καρέκλες μη διαθέσιμες για την ελάχιστη μετακίνηση. Αυτοί φοράνε πάντα σκούρα ρούχα.Δηλαδή ή καφέ ή γκρι ή νεκρό μπλε.Τα παπούτσια είναι πάντα σκονισμένα και η μύτη τους ελαφρώς ανασηκωμένη.Μοιάζουν σαφώς μεγαλύτερα από το πόδια που τα περπατούν.
Από τα ρούχα λείπουν κουμπιά.Τα μαλλιά τους σίγουρα δεν είναι φρεσκολουσμένα.Γένια απεριποίητα πιο κακοκουρεμένα κι από των μοναχών.Μυωπικά γυαλιά~πότε πότε τα βγάζουν και τρίβουν με δύναμη τα μάτια όπως για να τα κάνουν να μη βλέπουν.Ή για να δουν πιο καθαρά τα στάσιμα.Πάντως μετά, τα μάτια είναι υποσφαγμένα. Κάποια κορδόνια μόνα τους σάλεψαν σαν να τα πήρε ένα φύσημα αιφνίδιας εκπνοής.Το διαφημιστικό ρολόι τοίχου δείχνει δέκα λεπτά αργότερα
από τη φυσική ώρα.Ψευδαίσθηση πως ο χρόνος περνάει γρήγορα. Μία ψάχνει νευρικά στην τσάντα της εγώ βεβαιώνομαι πως στη δική μου είναι όλα εκεί. Χαρτί στυλό γυαλιά χρήματα εισιτήρια τα χάπια τα ψηλαφίζω από το εξωτερικό μέρος κι αφού το ανάγλυφό τους με πείσει για την παρουσία τους ηρεμώ με διάθεση ειρωνείας.~Αχ,ελάτε κυρία περάστε σύντομα.Μην χρονοτριβείτε στον ψύκτη.
Άσπρα προγραμματισμένα σώματα πηγαινοέρχονται.Με ακρίβεια ανοιγοκλείνουν εφήμερες πόρτες. Κάποιος μισάνοιξε το φωταγωγό κι ένας άνεμος θρόισε τα πέταλα στις σελίδες μου που ανασηκώθηκαν σαν για να κοιτάξουν απ’το παράθυρο.Πάνω από το 203 φέγγει δειλά η πινακιδίτσα με το πράσινο:ΕΞΟΔΟΣ.Συγρόνως αναγράφεται από κάτω, και η ένδειξη:Προς WC .Το χαρτί τελείωσε και γράφω τα υπόλοιπα στα χέρια μου με φορά από τους καρπούς προς τους αγκώνες.Στην αντίθετη κατεύθυνση με μπλε βέλος σ’ένα πρόχειρο χαρτί με ρίγες:Τουαλέτες κοινού.Ψυχιατρικοί ασθενείς γύρω γύρω γύρω μου να μετεωρίζονται Καπνιστήριο Στάση Αδελφών Ανελκυστήρας γύρω γύρω γύρω μου 201202203204205206. Τα υπόλοιπα δεν τα βλέπω.Τρεις τεράστιες κολώνες χωρίζουν την αίθουσα σε δύο κι ένα τρίτο.Με ανακατεύουν και με αποκλείουν από τα υπερώα της θλιπτικής μαγείας.Εξάπτουν τον ζαλιστικό ίλιγγο.Εξάλλου τελείωσε και το στιλό μου
Πώς θα’θελα να διαψεύσεις όλα τα προγνωστικά….πριν πεθάνω.