Από τη λύπη μου σε φτιάχνω από καιρό
Ως τη χαρά πιο τεθλασμένες οι αποστάσεις
Σε κάποιου κάτοπτρου τις άγριες διαθλάσεις
Θα’χα πιστέψει για σημάδι το νερό
Ξύπναγα μέσα απ’την Οδύσσεια τη σκιά σου
Έσερνες κόντρα το σχοινί στη μαριονέτα
Η καύτρα διάλεξε σονέτα~σιγαρέτα
Σαντέ το κόκκινο~στο πράσινο~είπα βιάσου
Και πάνε μήνες πια αιώνες για το insieme
λαθραίοι παράνομοι στο μουσικό σφυρί
σ'έναν δρομέα κάθετα θα πέφτει το φλουρί
για ν'απαντήσω όνομα σε σένα θα κοιτιέμαι
Από πηλό να’ναι η αγάπη αγάπη μου για πες
ή από στάχτες στο τζουκ-μποξ ριγμένες
για ένα ρεμπέτικο παλιό συντεταγμένες
που θα τις χάνουμε όσο μαζί μου φταις