Dιασπopά

Στη διασπορά του ύπνου

μεθοριακά χαρακωμένου χαρτιού

κροταλίζουν κάλυκες

στήμονες νεκροί από επιθυμία

επιτάσσονται λέξεις που δεν τις μιλάς

αδιάφορα τις πετάς βότσαλα
στη δοξαστική Θάλασσα της ανυπαρξίας

βαδίζεις σε ό,τι είναι ψηλαφητό

και με μαύρη γραμμή

ενώνεις εκεί δραματικές περιοχές

σε μια απόκοσμη ψηφίδα

Η αμφιρρέπεια μπροστά

στα στοιχήματα ξεγελάει τον  τρόμο

παρά τα ευδιάκριτα όρια ανάμεσα

στους σπονδυλωτούς θυμούς

Σπρώχνω τα χέρια στο αδιανόητο

τις ανάσες στο απροχώρητο

τσιμέντο αέρας νερό και λέξεις συνείρονται

σε μια άσεμνη μικρογραφική θλίψη

Ο έρωτας που δεξιοτεχνεί

στις μορφεϊκές άπνοιες

ανίκητος στα αποχωρητήρια