Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Πινόκιο!Να Μία Μέντα!



Από την κόψη του ψαλιδιού

Γλιστράει σ’έναν δεσμό αιθέρα
Μετράνε ύποπτα λεπτά
Πελεκητές μέθοδοι παραπλάνησης
Ξεβάφει
Λίγοι έρωτες
Λίγες ηδονές
Μέσα στην ερημιά του
Ο μέγας βίος –φλύαρος
Σε χιλιάδες σελίδες
Απόσυρσης από το αληθινό


Πήρε απόσταση-χάρη οξυγόνου
Από την ηχητική παραίνεση
Σε άλογο κούρσας
Αφού διαρκώς
Αποκαλύπτονται θεολογήματα
Της δεκάρας


Σε τι χρωστάμε
Την πίστη του ποντοπόρου
Αφού χαίνει μισάνοιχτη η πληγή
Θα τραγουδήσουμε και καλά τον καημό
Νερώνοντας το αίμα
Υπό τη δουλεία μιας αόρατης μελάνης
~
Άσφαιρος μηχανισμός
Όταν διατηρεί το ήθος
Του ανάλγητου


Σε κανένα ληξιαρχείο-πουθενά στον κόσμο
Δεν υπάρχει καταγεγραμμένος
Ο θάνατος του Πινόκιο


Φεύγουμε από τα μελωδικά σπίρτα
Για να καταλήξουμε στην αρτιμέλεια
Μιας πραγμάτωσης μύτης-
Ακριβέστερα εύληπτης όσφρησης
Συνεπέστερα εγχώριας
Παρά την εστία της φωτιάς σε λατομείο
Που απαρασάλευτη
Στα απανταχού πανοπτικά~
Πλαδαρά σκουλήκια
Εκσφενδονίζει πετρώματα
Ασύλληπτων διαστάσεων


Ξημερώματα πληροφορήθηκα
Την Πέμπτη μέρα της δημιουργίας


Και μία πρόσθετη είδηση:
Ήταν ψέμα πως ο Πινόκιο κρεμάστηκε
Απλώς
Άλλαξε πατέρα και μπήκε σε τρελόσογο
Αφού πρώτα έφαγε τα σύκα