Nα μπορούσα κι εγώ ν’αρχίσω με μια πριγκίπισσα σαν την Ατέχ
Να μπορούσα να φτιάχνω ανθρώπους από νερό και χώμα
Να κλαίω και να γελάω με καραμέλες και ζαχαρωμένα μήλα
Να μισώ και ν’αγαπώ σε μια απλή ζωή να τραγουδάω Candy
“I've had a hole in my heart for so long,
I've learned to fake it ,and just smile along”
Eίχα μια τρύπα στην καρδιά μου για τόσο πολύ καιρό
Δεν με στήριξε η Χιονάτη η Σταχτοπούτα η Κοκκινοσκουφίτσα-εγώ
Είχα όμως στο πλάι μου την Άλισον και την Ατέχ-θανάσιμα κοντά
Στο παλτό μου χαρτιά άγραφα που τα κόβω κομματάκια τις ώρες π.Γ και μ.Γ.
Στις ραφές στις τσέπες στο κασκόλ
Ντετόλ ηρωικά και πένθιμα-περήφανες ασπιρίνες για τους θεατές
Χαρτόνια τσίρκο υστερίες
Για όσους δένουν κόμπους τις άκρες των μαντιλιών
Candy
Μυστήριο-μαύρα εσώρουχα –
Κινητά ακίνητα μεθυσμένες συνωμοσίες
Φρεσκοξυρισμένα βρεγματικά
Πώς να ξαναγεννιόμουνα
Διδάχτηκα από το μαύρο
Γκρεμίστηκα από το ίδιο και στο ίδιο-κληρονομική ατέλεια
Στη χάση του ήλιου υπόλοιπα οδοντογλυφίδας
Σε τελάρα με βεντούζες που κατηφορίζουν
Ένα ένα τα χιλιάδες μίλια του βυθού
Τα μαλλιά σου βγαίνουν απ’το παράθυρο κι επιστρέφουν προιστορικά
Πάρυδρα στις όχθες του Αχέροντα
Στα μάτια ακολουθούν κομμένα τριαντάφυλλα από αγκάθια
Να μπορούσα κι εγώ ν’αρχίσω με το γάλα όπως όλοι οι άνθρωποι
Μόνο που πρέπει να γράφω και να πλένω τα χέρια μου π.κ. π.ξ.
Να γράφω ίχνη να γράφω πετσέτες χαρτιά μαντίλια πακέτα
Το μαύρο περπατά το μαύρο
Να γράφω σε μια χώρα όπως το σεντόνι
Που τα ψάρια αστράφτουν στις λεκάνες των ταξιδευτών τους
Να μπορούσα ν’αρχίσω με φτέρες φτερά ανέμους στάχτες δήμιους
Σε μια ακατοίκητη χώρα στον μεσημβρινό των αμυγδάλων
Σήμερα μπορώ να τελειώσω με χαρά και χωρίς χαρά
Με διαύγεια αλλά χωρίς μνήμη
Με δύναμη αλλά ακινησία
Candy
Σε απείλησα θα κόψω τα μαλλιά έκρυψες τα ψαλίδια
Με απειλείς θα χτυπάω το κεφάλι μου στους τοίχους έκρυψα
Το κεφάλι σου
Candy
Σήμερα θ’αρχίσω με τον Ρα αφήνοντας λυμένους τους σκύλους
Των άστρων να σκαρφαλώνουν για λογαριασμό μου στη ρόδα
Του ανεμόμυλου
Αδιέξοδοι σκύλοι που παίρνουν την ανάσα τρεις φορές
Πριν ο έρωτας δει-αφηνιάζουν
Σκύλοι να…πεσμένοι σε τέσσερα γόνατα
Πνιγμένοι στο Νείλο
Θα μπορούσα απόψε ν’αρχίσω την ιστορία ξαπλωμένη ανάσκελα
Μιλώντας σου για κοψίματα και μαχαίρια καρφωμένα στο χώμα
Και μολύβια καρφωμένα στην πλάτη
Στο σώμα ευλογημένα μαχαίρια
Μολύβια που πρώτα γδέρνουν τα δάχτυλα
Μετά τα τσακίζουν
Το νιώθεις είμαστε εδώ
Candy Passenger
Εσύ κι εγώ σκύλοι άγγελοι
Της μαύρης βροχής στο τραπέζι της κουζίνας
Στον νεροχύτη
Υδροχόοι από γράμματα κι από πληγές
Άκου λοιπόν
Από γράμματα κι από πληγές ξεκινάει
Απόψε ο σκυλίσιος χρόνος της ιστορίας