Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

τις θάλασσες σταμάτα




Στη μεταγραφή κάθε ήρωα αναγνωρίζω με σχετική ευκολία πώς εμφιλοχωρεί η προσωπική αντωνυμία διά της εδεμικής πτώσης.Σε παραβατικούς πόλους μαύρο-λευκό πιόνι.Σύνθετη διά-μετρος.Επισκέπτης δια-γραμματικός ο έρωτας στον κύκλο,συγχρονίζεται με κεραυνούς και αιθρίες.Περπατά τη θάλασσα με παραμιλητά.Σταματά τη θάλασσα με το λοξό σκοτάδι του.Με τις τελευταίες αλλεργίες στο μεσσιανικό χαρακτήρα,απορριπτικά ενσαρκώνονται έντιμοι δείκτες.Ασχέτως αν υπάρχουν υπόνοιες πως αυτό όχι μόνο περνά απαρατήρητο,αλλά και αλόγιστα ξοδεύεται.Υβρίδιο ζελατίνας και ιζήματος από υγρή μελάνη.Καίρια παύση για την αποφυγή του εκφυλισμού της δυνατότητας συνδιαλλαγής με το άπειρο.[Αυτό επιδέχεται τις πιο αντιφατικές ερμηνείες καθώς χωράει όλες τις αιρέσεις,συγχρόνως δεν περιφράσσεται από αφορισμούς.Άλλωστε η υπερβολική σαφήνεια εύκολα ρέπει στη μονοτονία].Ο χρόνος επιβραδύνεται από την ανασφάλεια και τα περιγράμματά της για να επαρκεί στην αλήθεια του καθένα.Μίλα μου λοιπόν με την ευγλωττία
των βιβλικών ρημάτων.Χωρίς ψευδευλάβειες-ελαφρότητες-διακανονισμούς.Όσοι αγαπάνε από υποβολές να κάνουν ένα βήμα πίσω.Εδώ μένουν οι καλοί αγωγοί του ηλεκτρικού αίματος.