Κάτι έγραψα σε τσιγαρόχαρτο
Μάταιο
Σκαμμένο
Πίσω απ’το στόμα φάρος
Που αναβοσβήνει
Η σκιά της βάρκας στον τοίχο
Μ’αυτή πετάνε
Δεν ξέρω τι έγραψα
Εδώ στον στίχο
Αλλά σε νιώθω που
Με θόρυβο ανεβαίνεις
Τη σιδερένια σκάλα
Δυο δυο τρία τρία
Ως την ταράτσα
Σε νιώθω που αθόρυβα
Και ήσυχα δένεις
σ'αδράχτια τις νότες
που δεν έγραψες ακόμη


-ξέρεις πώς μυρίζουν
τα νούφαρα;
πόσο ανάλαφρα
ρίγος ρίγος ταξιδεύουν
στο μεγάλο ποταμό;-


Αν σε φωνάξω
Αν σε πω
Αν σε μιλήσω
Αν σε τραγουδήσω
Στο σκοτάδι
Θα γίνω εσύ
Αποκρούοντας
Ανύποπτα
Συνθλιμμένα
Την υποψία
Πως ανήκω πάντα στο θρήνο
Παρομοιώνω έρωτα
Θάνατο
με
Κατιόντα τσεκούρια
Μα δεν υπάρχει κίνδυνος
Από θυμό κι από ευχή
Φέρε μου σε λυγισμένες χούφτες
Τη στάχτη
Τώρα αρχίζει να λιώνει ο ουρανός
Να στάζει στο Νείλο
Τώρα που καίγεται από
Από εσπέρια παραφροσύνη