Ο μεγαλύτερος φόβος είναι εδώ και απλώνει σαν πετρελαιοκηλίδα
Ο μεγαλύτερος φόβος τολμά κι επιμένει για να νικήσει
Ο μεγαλύτερος φόβος τσιμπάει σαν μαύρος παχύσαρκος σκορπιός
Και κρεουργεί σαν λευκός καρχαρίας
You are my destiny
Όπως είναι σίγουρη η νύχτα για τον εαυτό της
Tι μπορεί να κάνει
Ένα αναλφάβητο πάθος για να την προσπεράσει
Με πέλματα στο ταβάνι και στον εγκέφαλο τον ιστό της Αράχνης
Αχνίζει ο μεγαλύτερος φόβος και στομώνει τα ξυράφια της φωνής μου
You are my destiny
Σ’ένα κλαδί του Νοέμβρη φορτωμένο λωτούς
Αγγιγμένους από τα χείλια της μάγισσας
Κρέμεται η μορφεϊκή ανάσα του πατέρα μου
Δεν την άκουσα ως τώρα- δεν ήμουν ποτέ παρούσα
Σ’ένα κουβάρι νήματα του «μηδέν» κερματίζεται
Το μπλε το μωβ- γυαλισμένες ασπίδες-φλέβες που τρέχουν ποτάμια
Αείρροα-αυτό είναι αδιέξοδο
Κι η έξοδος εκεί μπροστά στα μάτια σας
Ηλίθιοι
Με σπασμένη κλειδαριά
Με δαγκωμένη γλώσσα στο γερασμένο στόμα
Να κοροϊδεύει την απληστία του τίποτα
Ανασαίνει ο βάλτος τίποτα τίποτα τίποτα
Κaderimsin
στον πατέρα μου