Νάτος νάτος σκίουρος κεφάτος
Δέντρο δέντρο τα φουντούκια του
Ζωσμένος και φευγάτος
Νάτος τρέχει ώρες χρόνια αντέχει
Άλματα κι αν έχει
Τη φωλιά προσέχει
Νάτος νάτος κρύβει την ουρά του
Μέσα στα φυλλώματα
Πληγές του αοράτου
Έχει χίλιους ψύλλους
Άσπονδους εχθρούς
Άσπονδους φίλους
Μα κανείς δεν ήρθε
Ούτε η σκιά του
Να φυλάξουν
Στη γερμανική σκοπιά του
Να του ρίξουνε νεράκι
Στη φωτιά του
Τρέχει σβήνει
Τη φωλιά αφήνει
Έξω από το δάσος
Είναι η νέα κρήνη
Πίνει φτύνει
Το στόμα του υγραίνει
Και με τη γαργάρα
Το λαιμό ξεπλένει
Βράδυ επιστρέφει
Στη ρηχή κουφάλα
Βρήκε το σποράκι του
Τώρα πάει γι’άλλα
Το πρωί ξυπνάει
Ψάχνει για το νάι
Μα από την ουρά του
Κρέμεται ένα μπάι!
Από τα φουντούκια του
Βγάζει ως και το λάδι
Τώρα πάει κι έρχεται
Μεσημέρι βράδυ
Μέλι μέλι!ναι κι αυτό το θέλει
Το'γλυψε όλο με μιας
Ύστερα μετάνιωσε
Κι έγινε κουρέλι
Νάτος-ζάλη-στίβει το κεφάλι
Τα’χε όλα δικά του
Και τα θέλει πάλι
Τι να προτιμήσει φουντούκι
Ή στραγάλι
Τώρα που τα χάνει
Σύγκρυο τον πιάνει
Ρίγος ρίγος δυνατό
Που’χασε απ΄το ένα-δυο
Νάτος νάτος σκίουρος κρασάτος
Μοίρασε τα κάρβουνα
Κι έφυγε αεράτος
Για την άλλη μια ζωή
Που νόμιζε ο καημένος
Πως θα την προλάβαινε
Έστω και θαμμένος