Τότε σ’έψαχνα
Στη μικρή πανσιόν της Ρόζας
Ανάμεσα στις πικροδάφνες
Ο Ιρλανδός έπαιζε στην κιθάρα
Κάπως ατημέλητα
house of the rising sun
house of the rising sun
Ήμουν στη βεράντα ξυπόλητη
Το μάρμαρο έβγαζε φωτιά
Με το μαγιό ακόμη
Με μια φέτα καρπούζι στο χέρι
Να πιπιλίζω τα κουκούτσια
Χαμηλόφωνα τραγουδούσα
Σ’έψαχνα στα στιχάκια
Κρυβόσουν και σ’έψαχνα
Καταραμένε!
Μελαγχολικέ!
Κι όλο θυμάμαι όλο ξεχνάω
Τη θάλασσα
Τη μυρωδιά της Αλίας
Την ανάσα του Οδυσσέα
Πώς έρχεται και μπαίνει
Στο πιο βαθύ μέρος των ματιών
Μαζί με όλα τα βότσαλα
Τα παγάκια που μασάω
Που είναι φωτογραφίες από
Χαμένους έρωτες
Δεν με νοιάζει πια για τους χαμένους έρωτες
Στο λέω
Δεν δίνω δεκάρα που έχασες το θαυματουργό σου καπελάκι
Που έκλεψαν την ομπρέλα μου οι Νηρηίδες
Και δεν πετάω πια σαν τη Μαίρη Πόπινς
Καρφί δεν μου καίγεται όσο σε όλα σε βρίσκω.
"δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει μα κερδίζω"