Συνορεύοντας περίπλοκα
με τους γρίφους που της παραδίδει
επιχειρεί τη λύση συγκεντρωμένη
σε μεσημβρινά φεγγάρια
μυστικούς δείπνους
Δεισδαιμόνα που βάφει μαύρο
Το πρόσωπό του
Οφηλία που την τρελαίνει η θλίψη
Εκείνος όμως
μιλά με ανεξόφλητη αφωνία
κατά τη φορά του ποιήματος
που αντίθετα αναδιπλώνεται
γύρω από έναν γκρεμό
Της αφηγείται κρύπτες
ημερομηνίες κατηγορούμενα
διμέτωπα εδώλια
που μεγαλώνουν την απόσταση
από την έξοδο~ερήμην τους
Πόσες φορές ακόμη
θα σφυρίξει το καράβι
πόσες φορές θα περάσουν
τα τρένα από πάνω μας
ή εμείς από μέσα τους
ξοδεύοντας έχοντας
χάνοντας μένοντας
Η πίσσα στην άσφαλτο
Η πίσσα στους πνεύμονες
Δίνουν στα ερείπια
δικαιώματα αβύσσου
Κι αν ταξιδεύει στο σκοτάδι
η ιπτάμενη λάρνακα
ο σπινθήρας της στο θώρακα
ακόμη κυματίζει εκδικούμενος
τις περί εγκλημάτων ύφους διεκδικήσεις
Για να μας πονέσει το πολύ και το τρυφερό
Να μας πονέσει η σιωπή και τα πράγματά της