έσπασε ο πάγος και στα μάτια μπήκε
σαν παροδίτης σε καμμένο χάρτη
τι σημασία έχει τι σου ανήκε
όταν ποντάρεις σε μια σφαίρα σκάρτη
αυτό που κάνουν οι μεγάλες οφειλές σου
δίνουν τη θέση τους σε νέο δέος
ξοφλάς αστέρια να τα δεις να πέσουν
κι αυτά σου γνέφουνε ξανά το χρέος


το αίμα σου πίσω θες,δεν αμφιβάλλω
το πιθανότερο είναι να το λάβεις
σπασμένο-ανάλγητο χορεύουν μπάλο
πιες απ’το ολόκληρο να καταλάβεις
είναι τα γράμματα αναγκαίο έρμα
καις τα μεγάφωνα για να σ’ακούσουν
στο μαύρο αέρα θα στρίψω κέρμα
να μπει στη στέρνα του κεφαλιού σου


τα επιμέρους~ξέρεις~ θέλουν χαρακτήρα
νύχτες τυφλές να εκπυρσοκροτήσουν
ό,τι σου ζήτησα ποτέ δεν πήρα
κι ό,τι σου χάρισα θα στο στερήσουν
γι’αυτό φροντίζω το δικό σου αίμα
να τρέχει ακμαίο στους παροξυσμούς σου
χειρώνακτας στο τελευταίο ψέμα
υιοθετώ και τους τραυματισμούς σου


κι αφού χωρίσουμε μπλεγμένα δίχτυα
κι αφού εκφωνήσουμε τους θρήνους όλους
μυθιστορούμε μια κάποια αλήθεια
προφυλαγμένη στους δυο μας πόλους
έστω ότι πήρες στο τέλος τη νίκη
πες τη πορνεία σ’αρχαϊκό κεφάλι
δεν θα σου φτάσει μοναχά μια δίκη
θα μ'αθωώνεις θα φταίω πάλι