Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010





Δεν θυμάμαι στη ζωή μου άλλη εποχή σαν κι αυτή.
Να έχω γράψει περισσότερο.
Να έχω ονειρευτεί περισσότερο.
Να έχω χαζέψει το φεγγάρι.
Να έχω ερωτευτεί.
Κηδέψει.
Τρομάξει.
Χαϊδέψει.
Θυμώσει.
Φιλήσει.
Καυγαδίσει.
Μισήσει Αγαπήσει.
Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε στη ζωή μου σκληρότερο τρόπο
Της νύχτας να διαλύει τη χαρά και την παρουσία.
Οι συγκινήσεις όμως αέρινα βαμβακερά σεντόνια πάνω
Από τα κοτυλήδονα
Κι έπειτα να μπαινοβγαίνουν στο σώμα μου
Όπως τα καράβια φωτισμένα
Στο λιμάνι της Καλκούτας
Ή
Όπως πιστόνια σε εργοστάσιο της ΔΕΗ.