έλα και τράβα τη σκεπή να φύγω να πετάξω

 

 

ήταν πολλές φορές κάποτε κάποιος

...έπαιρνε ένα ξεχαρβαλωμένο ποδήλατο
και γύρναγε στ'αλώνια
τον έλεγαν τρελό επειδή
μέθαγε από τη ζωή
σταμάταγε στο στρατώνα
ακούμπαγε το ποδήλατο στο χώμα
και γύριζε γύρω γύρω γύρω
από την ελιά να δει
ανάμεσα στα κλαδιά
εκείνο το παράξενο πουλί
με το πολύχρωμο φτέρωμα
και να γράψει γι'αυτό
ήταν κάποιος κάπου κάποτε
που τον έλεγαν:ο τρελός
επειδή έμπαινε μαζί με τ'αστέρια
όσα είχε στις τσέπες του
σε τηλεφωνικούς θαλάμους
και φίλαγε τα τζάμια τους
επειδή του απαγορεύτηκε
να σχηματίσει έναν αριθμό
ήταν κάποιος που προσπαθούσε
τον εαυτό του να βρει
κι επειδή χόρευε τις νύχτες
χαράσσοντας στα παγκάκια
σχήματα και βακχικά συμπλέγματα
τον είπαν τρελό για να ξεμπερδεύουν.

μήπως εμάς η Λόλα όταν ήμασταν παιδιά
δεν μας έβαζε στο καρότσι μαζί με τον ασβέστη?
δεν μας σεργιάνιζε στα παζάρια
να βρούμε βίδες και καρφιά?

μήπως κι εμείς ρωτήσαμε τις πόλεις
που μας ανάθρεψαν
γιατί είναι λυπημένα τα τσιμέντα τους
μαγεμένοι οι υπόνομοί τους?

αρκεστήκαμε στη σιγουριά
να λέμε ονόματα
για διχασμένα και δισυπόστατα
που θέριευαν μέσα μας
σκιές και φαντάσματα

κι εσείς ήρθατε και είπατε τη νέκρα σας
"ζωή"
της φορέσατε φωτοστέφανο
ν'αγιάσουν οι παραπληγικές σας θεωρίες
ν'απαλλαγείτε από το φρικτό σας άγγελο
που διαφέντευε κάθε κύτταρο

ήρθαν κι άλλοι που η μάσκα τους
μακραίνει ως τους αστραγάλους
και τα πέλματα
μας φώναξαν για ορισμένες στιγμές
θεούς
κι έπρεπε μέσα στο σχήμα
να δηλώνουμε αθάνατοι
να διαδηλώνουμε

αυτοί μεγάλωσαν στο μπουκάλι
με την τοξικότητα του μαλαθείου

κι όταν εμείς μεταβολίζαμε
με πόνο και γενναιότητα
τη λύπη μας
σε αιώνιο
μας είπαν τρελούς
και ξεμπέρδεψαν μ'εμάς

τώρα κοιμούνται ήσυχα
δεν ψιθυρίζουν ονόματα στον ύπνο τους
δεν παραληρούν
δεν χαλάνε τους κύβους τους
δεν μετακινούν τη ζωούλα τους
είναι καλά

Δόξα και Τιμή
στους Λογικούς Κυρίους.

[κι ήταν πάντα αυτοί οι άλλοι
κι εμείς οι εαυτοί που πάντα είμαστε]

 

Έννοιες έννοιες έννοιες
Σαν τρελές ερινύες
Ύαινες έννοιες έννοιες
Και μεγάλες ανίες

Κύματα κύματα κύματα
Πληθυσμοί και υπάρξεις
Σπάσανε νήματα νήματα
Και κανείς στις επάλξεις

Κι έρχονται άλλοι
Κάτι τρελοί από ζάλη
Από κρασί από πείνα
Μαχαίρια γυμνά

Έρχονται άλλοι
Άκου κι εμέ τον ντελάλη
Από Ασία και Κίνα
Απ’ το πουθενά
Να σε ξεκάνουν ρουτίνα

Από έρωτα κανείς να πεθάνει
Από μεγάλο νταλγκά
Όχι από χρήμα
Μ’ ένα θάρρος τυφλό που σε πιάνει
Να προσπερνάς τα φριχτά
Ν’αλλάζεις βήμα

Ήχο σε πλάγιο δεύτερο
Φόρα με κι άσε με ελεύθερο
Φόρα με κι άσε ελεύθερο
Και τα σκυλιά δεμένα

Ήχο σε πλάγιο δεύτερο
Φόρα με κι άσε με ελεύθερο
Κάποτε σε είπα αγάπη μου
Τώρα σε θέλω για μένα

Έννοιες έννοιες έννοιες
Θλιβερές παρελάσεις
Χωρισμοί και ασθένειες
Δεν μπορείς να περάσεις

Έννοιες έννοιες έννοιες
Μα όταν πέφτω στο στρώμα
Σκέφτομαι κάτι οικογένειες
Που πιστεύουν ακόμα

Εδώ θα δέσω τ' όνειρο στην έρημο, στον Άδη
με τη βροχή την πόρτα σου δεν μπόρεσα να βρω
Εδώ θα πέσει τ' άστρο μου στου κόσμου το πηγάδι
χωρίς φιλί κοιμήθηκα στην άκρη στο γκρεμό

Αχ έλα κι άναψε το φως, τα χρόνια να μοιράσω
και μείνε στο παράθυρο να διώχνεις τα παλιά
έλα και τράβα τη σκεπή, να φύγω, να πετάξω

Στη νύχτα και στο χάλασμα θα ρίξω το κλειδί μου
και με κουρέλι κόκκινο θα δέσω το φτερό
εκείνα που 'χα να σου πω τα παίρνω όλα μαζί μου
στο χώμα της δικής μου αυλής μην ψάξεις για νερό.

Αχ έλα κι άναψε το φως, τα χρόνια να μοιράσω
και μείνε στο παράθυρο να διώχνεις τα παλιά
έλα και τράβα τη σκεπή, να φύγω, να πετάξω