με κιμονό παίζω τον τελευταίο ρόλο
κάτω από τη στάθμη του Νείλου
ενώ ο Γουακαχίρου-με
περνάει έναν έναν στη βελόνα
τους κόμπους του γκρεμού μου
δεμένους σε σπάγγο θλιπτικής μαγείας
υπαινικτικά μπορεί να επιζεί το πιο έμμετρο χάος
για να συστέλλει τον ευρύ κύκλο του φωνήεντος Ο
ψάρι αλιευμένο από διάφανη λάσπη
μια σειρά από ενωμένες περισπώμενες
εριστικές αγνοημένες
γραφές που μοιράζονται ως άλλο μισό σκοταδιού
αν υποθέσουμε πως κι αυτό είναι στρογγυλό και φαύλο
με κιμονό θα παίξω το οριστικό τέλος
της τελευταίας νύχτας του κόσμου
γιατί οι μοναστικές λήγουσες που εμπιστεύομαι
συνορεύουν με αειθαλείς διαθλάσεις καραβιών
σε κενταύρια-οξύτονες πυξίδες