Γιατί μιλάς με τη μέγιστη καθαρότητα-λες…
Για φεγγάρια εκτός σχεδίου
εγώ όμως δεν σε πιστεύω
Απλώς οι αυτοσχέδιες ανάσες μου
Συναντούν σε δυο σημεία τους ευέλικτους
Ψιθύρους σου στην τεθλασμένη
Του ύπνου μας
[« πριν ξυπνήσω έλα κοντά μου
Σώμα κι αίμα
το κορμί σου πριν ξεχάσω έλα
Το πρωί τελειώνω φύγε το πρωί
Τόσα χρόνια φύγε πάλι κι έλα»]*
Κι ενώ ξέρεις πώς αναγιγνώσκονται
-δίχως να εκτείνονται σε ερμηνεύματα-
Οι απόκρυφες περικοπές
Καλοκαιρινών Ιμερολογίων
υπό το φθόρισμα της καύτρας του τσιγάρου
Δεν είσαι εντάξει…
Συνεχίζεις να διαπράττεις αδύνατες υποσχέσεις
**Λίνα Νικολακοπούλου