Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Νείλος




Είπες «ωραία τραγουδάκια»
Σκεφτόμουν πικρός που είναι ο καφές
Τόση ερημιά στον Τρίτο Κόσμο
Μα με της μέλισσας το βόμβο
Είπες να βγούμε στις αυλές
Σαν να’ταν τέλος άνοιξης
Να πίναμε ουζάκια
Σκεφτόμουν δέκα εντολές
οι πληγές του Φαραώ
Το Νείλο όπως πάντα
Γυαλίζουν σκούρα τα νερά
Κρατώ το μήλο


Μια ακέραια μαγεία
«Θέλω να φύγω»
άκουσα που δεν το είπες


ό,τι κι αν κάνει η Δύση
θα το μαγέψει η Ανατολή


Αφού ανταλλάξουμε δυο πυροβολισμούς
θα συνεχίσω μόνη να πυροβολώ
Στο κοιμητήριο της ελληνικής παροικίας
Έως ότου προκληθεί σοβαρό τραύμα
Σε μνημείο
Μετά σ’ένα plie
Για την κάμψη των γονάτων
Θ’απολογηθώ
Στις επτά θάλασσες
Ex more
Μετρώντας πρώτα την περίμετρο
Του θώρακα
Ακριβώς κάτω απ’το στήθος
το ματ του αποπνιγμού*
Πιο πολύ της παρονομασίας του
Επειδή ποτέ δεν μας ενδιαφέρουν
Τα μεγέθη των γαντιών
Μόνο οι μετατροπές της θερμοκρασίας
Όπως σαλεύουν οι φοίνικες στο Ζεφύριον…


*βασιλιάς σε σαχ που δεν μπορεί
Να κινηθεί επειδή όλα τα τετράγωνα
Που τον περιβάλλουν είναι κατειλημμένα