τα μονήρη πρελούδια
σε χλωριούχα νερά από βίο ταραχώδη
και πολιτεία με συνέπεια
ψυχοανατομική
θηλάζουν λέξεις για να αποσιωπάται
κλινήρες το ακατέργαστο
ακταίο μελάνι
και ν’απλώνεται αρνητικό
ξαναφέρνοντας καθολική ναυτία
λοιπόν έτσι ανασαίνω καλύτερα:
ταριχευμένη ινοσσένσια
παίζω αουαλέ στην όχθη
από πάνω μου υποβρύχια
δονούμενα σε σχήμα λατινικού
γιώτα
στις καύτρες ηδονικά ωμέγα
Πάνε χαμένα λόγια από χείλη υγρά
από τότε που αποφάσισες
Τη νωθρή μελαγχολία
Αντίθετα εγώ την ευλογημένη άγνοια
Των οδοιπόρων σε βελούδινα μάτια
Κβο βάντις? *
Ιεραποστολικοί νεφοσυλλέκτες είμαστε
-Κάποτε θα το καταλάβεις-
επαρκώς σαρκοβόροι
απαστράπτοντες αν και βιβλικοί
λες μεσάζοντες κάποιου Αφρο-θεού
Κατακλιθείτε στους χάρτες
η Νεφερτίτη θα στάζει κομπιαστά
τους κυματιστούς της οργασμούς
πάνω στους φαλλικούς ιλίγγους σας
η μέρα ξεψυχά κι έρχεται η
βασίλισσα με τη συνοδεία της
πάνω σε φελούκα
να μας ψεκάσει νυχτερινή κατάθλιψη
δεν ξέρω δεν θα μάθω
για τις αντικρουόμενες εκδοχές
η μία είναι η αναμάρτητη?
σεντόνι που άφρισε σε καταρράκτη
φετίχ θα έλεγες εσύ
αν δεν είχα παραβιάσει
το μέχρι τώρα αδιαπέραστο
της ευωχίας σου
*"πριν παντρευτείς να σε φιλήσω μια φορά"