ο εραστής της κομμώτριας

Φορούσα τα σκουλαρίκια της Ζωζώς. Στ’όνειρό μου το είδα?Πραγματικότητα ήταν? Δεν κατάλαβα.Ολόχρυσοι ρόμβοι μικροί,και πάνω φτιαγμένο με ζαφείρι παντπαράτσα, το αρχικό μου.Γιατί το αρχικό μου?Πώς βρέθηκαν στην κατοχή μου τα σκουλαρίκια της?Πέθανε στον ύπνο της,στο Σικάγο.Θα ήταν στα τριανταπέντε. Κομμώτρια χωρίς εραστές. Άσπιλη και παρθένος.Πανέμορφη μελαχρινή.
Ένας Άραβας την αγάπησε κατάφωρα.Ποτέ ποτέ δεν την άγγιξε.Της χάρισε μόνο τους χρυσούς ρόμβους.Θέλησε να την πάρει μαζί του,γυναίκα του.Αρνήθηκε εκείνη.Φοβόταν να φύγει. Οι μετανάστες δεν επιστρέφουν ούτε στη χώρα τους.Επέμενε αρκετούς μήνες.Αλήθεια την αγαπούσε.Ήταν φοβισμένη.Δειλή.Άπειρη.Αυτός νόμιζε ότι ήταν ανένδοτη.Ότι δεν τον ήθελε.Έφυγε από αξιοπρέπεια.Μετά από δυο μήνες η Ζωζώ πέθανε στον ύπνο της.Φόραγε αυτά τα σκουλαρίκια.Και λευκό νυφικό με πέπλο.