Δυστυχείς μου σκιές
Λύπη ακάθαρτη
Κλίνει βοές
το απειλητικό της στόμα
Ξερνά φύκια και φωτιές
Λύπη ακάθαρτη
Κλίνει βοές
το απειλητικό της στόμα
Ξερνά φύκια και φωτιές
χλωμές που είστε...
μόνο εσάς διακρίνω
φεγγίζετε
στη...
Νύχτα που φθείρεται
Πιο τυφλή απ’τους τυφλούς
Στο φως που σύρεται
σχεδία από σορούς
αφημένη σε κάμπο
Να ήταν πλωτός
Ο ποταμός σας σκιές
Γερμένη στων ώμων σας
Τα κάγκελα από γιούσουρι
Που τα μάτια μου θα σκέπαζε
Πόσες υδάτινες δράσεις
Θα χώραγε
Απλωτές
καρφωτές
Υποβρύχιους φόνους
Να ξόδευα έτσι
Δίχως να υποπτεύομαι
Πόσα πάθη πέρασαν
Την ομορφιά μου χτύπησαν
Ανάμεσα στα μάτια
Σκιές που έσπειρα,
Σκιές που θέρισαν σκιές
από "το έλαττον της αθανασίας"