Εγώ είμαι ποιητής
Είμαι ποιητής εγώ
Διορθώνω της μέρας σας τις στιγμές
Εγώ σας ξυπνάω να σας πω τις αλήθειες
Εγώ
Εγώ σας δένω απαλά τα μάτια
να μην βλέπετε πόσο γρήγορα γερνάνε τα μωρά σας.
Εγώ, αυτός που ποτέ δεν νικά
Μα παιανίζει ύμνους
Εγώ που ξεπλένω το βρώμικο φως της καινούργιας μέρας απ' τα κρίματά σας
Εγώ που νανουρίζω τους θεούς στην κούνια και στον θάνατο
Εγώ που προσπερνάτε, σα ζητιάνο νομισμάτων
Εγώ ταΐζω το κουράγιο σας με τα όνειρά μου
Εγώ ο έφηβος που σας κλωτσά κάθε πρωί απ' το κρεβάτι
Εγώ που κυλάω ανάμεσά σας, σαν σκόνη, σαν βρωμιά
Πάντα να σας προσέχω
Εγώ ν αντέξω το βάρος των οχημάτων, των ακινήτων, των τραπεζών σας
Στην κουρασμένη σας συνείδηση
Εγώ να κάνω τους πολέμους σας Γιορτή του Αιώνα
Εγώ να σαλιώνω τα δάχτυλά σας για το μέτρημα του ματωμένου κέρδους
Εγώ που γελάτε σαν ανεβαίνω στο παγκάκι του κόσμου με τα κουρέλια της φτωχής μου γλώσσας
Εγώ η νότα που γεννά τον δύσκολο λυγμό σας
Η χορδή του θυμού
Εγώ που φοβάμαι πιο πολύ απ όλους τους ήρωες μαζί
Γιατρεύω τα λυγισμένα γόνατά σας στης καθημερινής ευτυχίας την μάχη
Εγώ φυσάω την φωτιά της αγάπης, με πληγωμένο θώρακα
Εγώ σπρώχνω το χέρι Της να σας αγγίξει
Εγώ που σας φωνάζω:
Ένα άγαλμα θέλω μονάχα
στων ματιών σας την ρωγμή.
Αν και δεν ήμασταν θεοί
Πεθάναμε όλοι μόνοι.
Κι εσείς φωνάζατε, άγρια χαρά:
«Ωραία η πληρωμή του θεριστή
Στην φοβερή σοδειά σας!»
Το ποίημα ανήκει στη φίλη μου, ποιήτρια Πέννυ Μηλιά, κι έχει αποσπάσει το τρίτο βραβείο ποίησης στον 26ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, τον Δεκέμβριο του 2007. Το μουσικό κομμάτι που ακούγεται είναι το street spirit των Radiohead.