...να ρεύσει στο όνειρο...

" νύχτα-ελάφι-μαγική"-Χαλούλος

Άναψα κεράκια στο χώμα της ερήμου σου
Στα ποτάμια σου κάρφωσα με γλυκύτητα
Γυαλιστερά σπαθιά
Εναέριοι φρουροί άγγελοι άνοιγαν τις πύλες του κυανού Ουρανού σου
Ωκεανοί ο Ουρανός σου!
Μια βαριά μοίρα σε στήνει στον τοίχο της Μ. Παρασκευής.
Κινούμενη άμμος κι εσύ στατική

και "στάσιμο" μελωδικό ζοφερής σπονδής...
Μα πάντα εσύ εκεί. Σαν παραμονή της μεγάλης Ανάστασης.
Επιτάφια λαμπάδα. Σταυρός αδικαίωτος.
Καρβουνάκι και λιβάνι.
Ανάσταση πάντα το Σάββατο το μακρινό από σένα.

Κάθε Σάββατο ανέγγιχτη η αναστάσιμη η πύλη
Ενθύμιο ανατολής
Το κεφάλι μου γέμισε σταυρωμένες ανατολές

Πάλι η θάλασσά σου ψάχνει τρύπα,
Ραγισματιά, να ρεύσει στο όνειρο.

-Θρόισμα γρασιδιού στο σπήλαιο το άγριο του μυαλού μου
Κατόρθωσα τη φρενική μου αγορά να την εξαγοράσω
Να την αδειάσω

-Ό, τι από μένα φαίνεται,
Κυνηγός του ανέφικτου κι ευάλωτο
Σαν άχρηστη μνήμη

απόσπασμα από το "Η Ερωμένη Απολεσθέντων Θαυμάτων"