το άθεο γονίδιο

female nude in a landscape-Escher

Μεταμορφωμένη η πόλη, έμβλημα κατεστημένο
Για να πλοηγώ το χάος με όχημα καταραμένο
Φεύγουν νυσταγμένα τρένα,
Μόνη μου, βουβό ταξίμι
Σε γραμμές προδικασμένο, κάποιο αιφνίδιο ταξίδι

Του εγκεφάλου μου τα φρένα καίγονται...
Άχρηστα σκουπίδια...

Θα πυροβολήσεις
Διάφανη θα βγω
Με τυφλές κινήσεις
Κομ-ιλ-φο

Πού πιστεύω
Πού μπορώ

Στοιχειωμένο με τελείες των ασμάτων το εντελές,
Δράματα, ανθρωποφαγίες και δειλοί επικριτές

Περιποιημένοι ιθύνοντες...

Άλλη μια φορά, μαγείες
-η αλήθεια η πιο ψυχρή-
Να πενθώ τις χασμωδίες...
Πάλι θ’αποσιωπηθεί...

Δυο μολύβια που χτυπιούνται
Σαν τα ξίφη, εμποτισμένα με το μαύρο το μελάνι του θανάτου
Και στεγάζουν κάτω από λέξεις, της αβύσσου, ό,τι ανήκει πια σε μένα

Μάσησα λίγες αιτίες
Και κατάπια τα φρικτά
Ήπιες λέξεις, προδοσίες
Και λαμπτήρες και γυαλιά
Κι όλα τα εγκλωβισμένα

φοβισμένα ασήμαντα...

το ποίημα είναι από τη συλλογή μου ,"Τα όνειρα καπνίζουν"

και έχει διακριθεί στο Η' Φεστιβάλ Ποιήσεως Θεσσαλονίκης,

από την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης το Δεκέμβριο του 2007.