Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

τραγικά συνώνυμα...

the fall of the man-Escher

Έχετε ήδη αποσυντεθεί, εσείς, σύντροφέ μου
Οι νοσηρές δυνάμεις σας νέκρωσαν τα πάθη
Κι ο λαιμός σας μελανός από ασφυκτικά χάδια
Και τα πλάσματα τα νυχτερινά-η συνοδεία σας-
Ένα κοπάδι αλλόκοτων γερανών
Για τις πιο θαρραλέες από τις τύψεις σας
Φτεροκόπησαν για το Νότο…
Ενώ διαδηλώνατε τις εκδικήσεις σας θριαμβευτικά…
Είδωλα που τα πιστέψατε για καθρέφτες
Κι αγαπήσατε τα μάτια τους
Με τις οφιοειδείς στροφές τους
Νεκρές φύσεις δίχως ρίζα και υγρασία
Σύντροφέ μου…διαλέξατε μια ενέργεια
Για να συγχωρήσετε
Την εκπαίδευση μου από εσάς στις καταδίκες
Και υπήρξατε πρώτος το θύμα της…
Για να φτύσετε το αίμα σας στο δάπεδο
Το αίμα σας που το χαλάσατε,
Αφού το αναμείξατε με κλαμένα μάτια
Που γρατζούνισαν τη μεμβράνη του αυτοσχέδιου ουρανού μου
Σύντροφέ μου, μη γελιέστε…
Τίποτα δεν υπήρξε που να μας ένωνε για πάντα
Ούτε θα υπάρξει
Ο καθένας ανέλαβε το δικό του περίπατο στ’αόρατα
Ο δικός σας σας εξαπάτησε
-γιατί δεν το ομολογείτε?-
Και να, τώρα εσείς παραιτηθήκατε
Από τον Ενεστώτα της Ευκτικής
Και δεν υπερασπιστήκατε τη «δυνητική» ασκητική της…
Δεν υπήρξατε επαρκής στην ευθύνη της
Στην πραγματικότητα-σύντροφέ μου-
συγχωνευτήκαμε
Δεν συνυπήρξαμε
Χαρτοπόλεμος ήταν όχι πόλεμος…
Μετρήσαμε ο καθένας χωριστά τα όνειρά του
Και λογαριάσαμε πόσα από αυτά χωρούσαν
Στις τσέπες και στο πείσμα του άλλου…
Και συνθέσαμε σκοτάδια
Τελειοποιώντας μ’αυτόν τον τρόπο
Τα σχέδια των αφορμών
Που ήταν καπνός από ένστικτα
Κι εσείς τώρα,
Καπνός κι αποκαίδια…


από τις "κηδείες" μου...